مدرسه خیرساز در دشتی افتتاح شد
به گزارش خبرنگار مهر، با حضور مشاور و مدیر کل حراست سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، معاون برنامه‌ریزی و امور عمرانی فرمانداری دشتی و مدیرکل نوسازی مدارس استان بوشهر و جمعی از مسئولان محلی، مدرسه خیرساز دو کلاسه شهید کمالی روستای کردوان علیا به بهره‌برداری رسید.
معاون عمرانی فرماندار دشتی صبح یکشنبه در این مراسم با اشاره به اهمیت توسعه زیرساخت‌های آموزشی اظهار کرد: بیش از ۹۰ درصد هزینه ساخت این مدرسه توسط خیرین نیکوکار تأمین شده است.
رضا کشاورز با بیان اینکه عدالت آموزشی یکی از محورهای اصلی دولت چهاردهم است، افزود: نهضت تحول عدالت آموزشی با محوریت مشارکت مردمی از اولویت‌های مهم دولت وفاق ملی به شمار می‌رود و توجه به آموزش و پرورش در صدر برنامه‌های توسعه‌ای قرار دارد.
وی از پیگیری‌های فرماندار دشتی و نماینده مردم شریف شهرستان‌های دشتی و تنگستان در مجلس شورای اسلامی به‌دلیل حمایت از توسعه زیرساخت‌های آموزشی در منطقه قدردانی کرد.
Source:
«گلستان» در آتش روشنفکران غرب زده
به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه «جام‌جم» نوشت: یکی ازپدیده‌هایی که ایران و ایرانی دهه‌هاست به آن مبتلا شده و برای جامعه همچون شمشیر دولبه عمل می‌کند، پدیده تجددخواهی و روشنفکری است؛ پدیده‌ای که گاهی کمر به پیشرفت وطن بسته و گاهی چنان تبر به ریشه فرهنگ خود می‌زند که دشمنان خونی به آن آسیب نزده‌اند. یکی از آن بزنگاه‌هایی که تجدد و روشنفکری تمام‌قد در مقابل اصلی‌ترین نماد فرهنگی ایرانی یعنی ادبیات و خصوصاً شعر و شاعران کلاسیک قد علم کرد، دهه بیست شمسی تاسال‌های پیش از انقلاب بود که شاهد مخالفت با سعدی از طرف شاعرانی چون احمد شاملو و برخی از تئوری‌پردازان مارکسیست بودیم؛ البته پیش از آن درسال‌های حوالی انقلاب مشروطه نیز اظهارات مشابهی را از سوی افرادی چون میرزا فتحعلی آخوندزاده، میرزا آقاخان کرمانی، احمد کسروی، علی دشتی و تقی رفعت را دیده بودیم؛ پدیده‌ای که به‌تعبیر دکتر محمدعلی کاتوزیان «سعدی‌کشی» نام گرفت و این مخالفت‌ها گاه آن‌چنان تند و آتشین می‌شد که این منورالفکرها اقدام به سوزاندن دیوان اشعار کلاسیک می‌کردند. نکته جالب اما این‌جاست؛ زمانی که تصمیم بگیرید بیشتر درباره این موضوع مطالعه کنید، منابع مطالعاتی زیادی در دست نیست!
جایگاه تاریخی سعدی در فرهنگ و ادبیات ایران
سعدی شیرازی، شاعر و نویسنده بزرگ قرن هفتم هجری، با آثار ماندگاری چون گلستان، بوستان و غزلیات، نقشی بی‌بدیل در شکل‌گیری فرهنگ و ادبیات ایران زمین داشته است. آثار سعدی از حدود اواخر سده هفتم هجری قمری (قرن سیزدهم میلادی) به بعد، سهم و نقش انکارناپذیری از نظر ساختار ادبی و محتوای فکری در جامعه و فرهنگ ایرانی و نیز قلمرو زبان فارسی، شامل شبه‌قاره هند، آسیای مرکزی، قفقاز و آسیای صغیر ایفا کرده است. جایگاه سعدی در ایران آن‌قدر بلندمرتبه بوده که گلستان به کتاب آموزشی مکتب‌خانه‌های ایران تبدیل و سال‌ها در کنار قرآن کریم در مکتب‌خانه‌ها تدریس شده است. در واقع در مکتب، پس از یادگرفتنِ ۳۲ حرف الفبای فارسی که پایه سواد شناخته می‌شد، نخست «عم‌جزء»، بعد قرآن، آن‌گاه گلستان سعدی، نصاب‌الصبیان، جامع عباسی و ابواب الجنان تدریس می‌شد. همان‌طور که دکتر محمدعلی همایون کاتوزیان اشاره می‌کند، سعدی تا دهه ۱۳۲۰ در ایران قهرمان بلامنازع شعر و تماماً بی‌رقیب به‌شمار می‌رفت. حتی روشنفکران چپ پیش از بالا گرفتن تجددخواهی نیز او را به‌خاطر ستودن عدل و نکوهش ظلم مورد تمجید قرار می‌دادند اما با ورود به دوره تجدد ادبی و اجتماعی، این جایگاه رفیع به‌تدریج دستخوش تغییر شد و موجی از انتقادات علیه سعدی و اندیشه‌های او شکل گرفت. تأثیر آثار سعدی بر فرهنگ و ادب فارسی
سعدی با نثر موزون و آهنگین گلستان و اشعار دلنشین بوستان، الگویی برای نویسندگان و شاعران پس از خود بوده است. بسیاری از ضرب‌المثل‌های رایج در زبان فارسی برگرفته از آثار اوست و سخنان حکیمانه‌اش در تعلیم و تربیت نسل‌های متمادی نقش داشته است. این تأثیرگذاری فرهنگی و ادبی چنان عمیق بوده که تا پیش از دوران تجدد، کمتر کسی جرأت می‌کرد به نقد جدی آثار و اندیشه‌های سعدی بپردازد. تعریف سعدی‌کشی
کاتوزیان در مقاله «ریشه‌های سعدی‌کشی» به بررسی این پدیده پرداخته و گزارشی مجمل از دعواها و مخالفت‌های روشنفکران ایرانی، به‌خصوص روشنفکران ملی‌گرا و چپ با سعدی ارائه داده است. سعدی‌کشی به‌معنای انتقاد شدید و گاه رد کامل ارزش‌های ادبی و فکری سعدی بوده است. این جریان در واکنش به سعدی‌پرستی سنتی و جایگاه قدسی‌گونه‌ای شکل گرفت که آنها برای سعدی قائل بودند. زمینه‌های سعدی‌کشی
رواج اندیشه‌های مدرن، گرایش به تجددخواهی و عدالت‌طلبی در جامعه ایران پس از شهریور ۱۳۲۰، زمینه‌ساز نگاه انتقادی به مفاهیم و ارزش‌های سنتی شد. در این میان، سعدی به‌عنوان یکی از ارکان ادبیات کلاسیک فارسی، هدف انتقادات قرار گرفت. به‌عقیده کامیار عابدی، با ورود به دوره تجدد ادبی و اجتماعی در نیمه دوم سده نوزدهم میلادی، نقش و جایگاه سعدی به‌تدریج کمرنگ شد و انتقادهای مطرح‌شده در باب شخصیت و آثار سعدی کم‌کم گستره و شدت بیشتری پیدا کرد. چهره‌های اصلی جریان سعدی‌ستیزی
دو گروه عمده منتقدان سعدی، روشنفکران چپ و ملی‌گراها بودند که غالباً با تأثیرپذیری از اندیشه‌های سوسیالیستی و ناسیونالیستی، به انتقاد از سعدی پرداختند. از جمله روشنفکران غرب‌زده به‌نام آن زمان، میرزا فتحعلی آخوندزاده معتقد بود دوره گلستان گذشته است یا میرزا آقاخان کرمانی که از استیلای هفتصد ساله گلستان بر ادبیات فارسی و تقلید از آن ناخرسند بود، اگرچه خود نیز کتاب «رضوان» را به‌سیاق گلستان نگاشته است. سال‌ها بعد نیز علی‌اصغر طالقانی در روزنامه «زبان آزاد» نوشت: «این کلیات چیست که بت مسجود ملل فارسی‌زبان شده است؟» علی دشتی گلستان سعدی را یکی از آثار مکتب ماکیاولی می‌داند. نیما یوشیج، پدر شعر نو اشتباهات لغوی سعدی را مورد حمله قرار می‌دهد و بر معشوقه چادر پوشیده و به‌کنجی نشسته او می‌تازد. به‌دنبالش احمد شاملو، سعدی را ناظم می‌خواند و نه شاعر. نصرت رحمانی و اسماعیل خویی هریک به‌گونه‌ای به سعدی می‌تازند. اگرچه بیشتر حملات متوجه گلستان است و از میان چند حکایت، بر سعدی می‌تازند.»
احمد کسروی هم که به‌عنوان یکی از چهره‌های مطرح ضد مذهب و به‌اصطلاح ملی‌گرا شناخته می‌شود، از شخصیت‌های تأثیرگذاری بود که با نقدهای تند خود علیه ادبیات کلاسیک فارسی، از جمله آثار سعدی، شناخته می‌شد. کاتوزیان در مقاله خود به برخورد کسروی و یارانش با سعدی اشاره می‌کند و می‌نویسد که کسروی با برپایی نوعی مراسم آئینی اقدام به سوزاندن دیوان اشعار شاعران کلاسیک می‌کرد. زیرا معتقد بود شعر و ادب کلاسیک فارسی مملو از خرافات و مفاهیمی است که با روح پیشرفت و تجدد در تضاد است و از این‌رو، آثار سعدی را نیز مورد انتقاد قرار می‌داد.
سعید حمیدیان، سعدی‌شناس با اشاره به دشمنی افرادی چون کسروی و آخوندزاده با سعدی می‌گوید: «این افراد بدون اینکه دقتی داشته باشند، شروع به نشانه‌گرفتن تعدادی از آثار ادبیات قدیم و کهن به‌ویژه آثار گلستان و بوستان سعدی کردند و همچنین غزلیات شورانگیز سعدی نیز از این‌گونه انتقادها مصون نماند. آنها بر این باور بودند که سعدی شاعری واپس‌گرا و فرصت‌طلب است! آنها معتقد بودند که ادبیات کهن جوابگوی نیاز نسل‌های جدید نیست و امروز کسی از گلستان سعدی درس اخلاق و زندگی نمی‌گیرد و ملت ما نیاز به الگوهای تازه‌تری دارد. نسل بعدی در زمان رضاخان پهلوی جنبش وسیعی یافت و تا حدود بسیاری شعر و شاعری به‌سمت اعتدال پیش رفت و میانه‌روی و ژرف‌نگری ثمره این اعتدال بود.» ریشه‌های سعدی‌کشی نگاه ایدئولوژیک به ادبیات
همان‌طور که کاتوزیان تأکید می‌کند، ریشه اصلی سعدی‌کشی بیش از آن‌که در اختلافات ادبی و بحثی در حوزه ادبیات و شعر باشد، بحثی ایدئولوژیک است. منتقدان سعدی غالباً با نگاهی ایدئولوژیک وازمنظر اندیشه‌های سیاسی واجتماعی روز، به نقد او می‌پرداختند. در واقع، آنها سعدی را نه به‌عنوان یک شاعر و نویسنده در بستر تاریخی خود، بلکه در چهارچوب معیارهای فکری و ارزشی عصر جدید مورد داوری قرار می‌دادند. خط بطلان بر ادبیات کلاسیک
برخی از منتقدان بر این باور بودند که خط بطلان کشیدن بر سعدی به‌معنی خط بطلان کشیدن بر شعر و شاعری قدیم در زبان فارسی است. این رویکرد نشان می‌دهد که سعدی‌کشی نه صرفاً انتقاد از یک شاعر، بلکه بخشی از پروژه بزرگ‌تر نقد و حتی طرد ادبیات کلاسیک فارسی در راستای نوگرایی و تجددخواهی بوده است. تلقی عصری از متن ادبی
نکته مهمی که کاتوزیان به آن اشاره می‌کند و شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته، مسأله «تلقی عصری از شعر یا متن ادبی» است. درهر عصر براساس انتظارات مردم یا طبقه‌ای از مردم از ادبیات، تلقی‌هایی از متن ادبی شکل می‌گیرد. منتقدان سعدی در دهه ۱۳۲۰ با معیارهای زمانه خود به قضاوت درباره آثاری می‌پرداختند که دربستر تاریخی و فرهنگی متفاوتی خلق شده بودند. موضوعات مورد انتقاد در آثار سعدی
مقابله با سعدی به‌عنوان قله ادبیات فارسی شامل موضوعات متنوعی بود که از میان آنها می‌توان به دو مورد اشاره کرد: نگرش سعدی به قدرت و سیاست
یکی از مهم‌ترین محورهای انتقاد به سعدی، نوع نگاه او به قدرت و سیاست بود. منتقدان چپ‌گرا و عدالت‌خواه، سعدی را بخاطر توصیه‌هایش مبنی بر مدارا با حاکمان و پذیرش وضع موجود مورد انتقاد قرار می‌دادند.در نگاه آنها، این رویکرد سعدی با روحیه انقلابی و تحول‌خواهانه‌ای که برای دگرگونی جامعه ضروری بود، سازگاری نداشت. مسائل اجتماعی و اخلاقی
برخی توصیه‌های اخلاقی سعدی نیز مورد انتقاد قرار می‌گرفت. به‌عنوان مثال، مصلحت‌اندیشی و واقع‌گرایی افراطی که گاه در آثار سعدی دیده می‌شود، با آرمان‌گرایی و اصول‌گرایی روشنفکران دهه ۱۳۲۰ در تضاد بود. همچنین نگاه سعدی به برخی مسائل اجتماعی مانند طبقات اجتماعی، با ایده‌های برابری‌خواهانه روشنفکران چپ سازگاری نداشت. چرا سعدی؟
یکی از سوالات مهم درباره پدیده سعدی‌کشی این است که چرا در میان شاعران کلاسیک، سعدی بیش از دیگران هدف انتقاد قرار گرفت. دکتر کاتوزیان دلیل انتخاب سعدی برای کوبیدن را در این می‌داند که سعدی تا دهه ۱۳۲۰ در ایران قهرمان بلامنازع شعر و بی‌رقیب به شمار می‌رفت. به عبارت دیگر، سعدی نماد و نماینده ادبیات کلاسیک فارسی بود و نقد او به معنای نقد کل این سنت ادبی تلقی می‌شد. عامل دیگری که سعدی را در کانون توجه منتقدان قرار می‌داد، نفوذ و حضور گسترده آثار او در فرهنگ عامه بود. حکایات گلستان و اشعار بوستان سعدی در نظام آموزشی، محافل ادبی و حتی گفتار روزمره مردم حضور پررنگی داشت، و این امر موجب می‌شد تا نقد سعدی تأثیر اجتماعی بیشتری نسبت به نقد دیگر شاعران کلاسیک داشته باشد. مواجهه تجدد و فرهنگ
پدیده «سعدی‌کشی» در تاریخ معاصر ایران، نمونه‌ای گویا از مواجهه پرچالش میان آرمان‌های تجددخواهی و وزن سنگین میراث فرهنگی است. این دوره از تاریخ فکری ایران نشان می‌دهد که چگونه در کوران تحولات اجتماعی و سیاسی و با ظهور ایدئولوژی‌های جدید، حتی ارکان مسلم و پذیرفته‌شده فرهنگی نیز می‌توانند به چالش کشیده شوند. تحلیل این پدیده به ما کمک می‌کند تا پیچیدگی‌های رابطه روشنفکران ایرانی با سنت، ضرورت درک بستر تاریخی متون کهن، و چالش‌های نگاه ایدئولوژیک به پدیده‌های فرهنگی را بهتر بفهمیم. «سعدی‌کشی» فراتر از یک بحث ادبی صرف بود؛ نزاعی بود بر سر هویت، آینده، و نسبت جامعه ایرانی با گذشته خود. منتقدان سعدی، با تمام تفاوت‌هایشان، در یک نقطه اشتراک داشتند: ضرورت تغییر و گسست از گذشته‌ای که آن را مانع پیشرفت می‌دیدند. اینکه چرا این گسست به چنین شکل رادیکال و گاه ستیزه‌جویانه‌ای به خود گرفت و پیامدهای بلندمدت آن بر نگاه جامعه ایرانی به ادبیات کلاسیک چه بود، سؤالاتی هستند که همچنان نیازمند پژوهش و تأمل عمیق هستند. ماجرای «سعدی‌کشی» یادآوری می‌کند که ارزیابی میراث فرهنگی، به‌ویژه در دوره‌های گذار، نیازمند ظرافت، درک تاریخی و پرهیز از داوری‌های ایدئولوژیک صرف است تا مبادا در مسیر نقد، بخش‌هایی از هویت و سرمایه‌های ارزشمند فرهنگی از دست بروند.
Source:
۲۰ مدرسه در مازندران اضافه می شود
به گزارش خبرنگار مهر، مهدی استادیان ساروی پیش از ظهر یکشنبه در حاشیه گردهمایی مدیران و رؤسای آموزش و پرورش شهرستان‌ها و مناطق مازندران اظهار کرد: در سال گذشته ۹۰ میلیارد تومان اعتبار تجهیزاتی داشتیم که ۴۰ میلیارد تومان آن در خصوص اعتبار هنرستان‌ها و مابقی برای تجهیزات آموزشی و کمک آموزشی مدارس بوده است.
وی افزود: امیدواریم امسال هم بتوانیم تجهیزات مناسب را به موقع خریداری کنیم و در اختیار آموزش و پرورش قرار دهیم. در حال حاضر مقادیر زیادی از این تجهیزات در حال خریداری است که با هماهنگی آموزش و پرورش در مدارس توزیع خواهد شد.
وی در پاسخ به این سوال که امسال چه مقدار مدرسه تحویل داده می‌شود، گفت: پاسخ به این سوال زود است، زیرا بسیاری از این موارد به تخصیص اعتبار ارتباط دارد و امیدواریم امسال بتوانیم معادل مهر سال گذشته حدود ۲۰ تا ۲۵ مدرسه را افتتاح کنیم.
استادیان در خصوص نقش خیران گفت: خوشبختانه خیران مشارکت خوبی دارند و در اکثر پروژه‌های ما ردپای خیران مشاهده می‌شود و این ظرفیتی است تا بتوانیم تأمین اعتبار کرده و پروژه‌ها را به افتتاح برسانیم.
Source:
شناسایی و تجلیل از معلمان نمونه در کردستان
به گزارش خبرنگار مهر، منوچهر مخدومی صبح یکشنبه در جلسه شورای آموزش و پرورش کردستان که در سالن شهدای استانداری کردستان برگزار شد، از اجرای برنامه شناسایی و تجلیل از معلمان نمونه خبر داد و گفت: این فرایند در ۵ مرحله شامل ارزیابی معلمان و با هدف تقویت جایگاه اجتماعی آنان در جامعه اجرا می‌شود.
وی با اشاره به اینکه این بخشنامه شامل تمامی معلمان رسمی، پیمانی، آزمایشی و حتی خرید خدمات آموزشی است، افزود: هدف کلان این برنامه شناسایی و معرفی معلمان نمونه به عنوان الگوهای آموزشی و تقویت خودباوری در بین آنان است.
وی یادآور شد: مراحل اجرایی این برنامه شامل مرحله مدرسه، منطقه‌ای و کشوری است و در مرحله مدرسه، کمیته‌ای متشکل از مدیر مدرسه، معاونین، نماینده معلمان و اولیا تشکیل می‌شود تا معلم نمونه را شناسایی کنند.
معاون پژوهش، برنامه‌ریزی و توسعه منابع آموزش و پرورش کردستان اضافه کرد: در مرحله منطقه‌ای نیز کمیته‌های ارزیابی به تفکیک دوره‌های تحصیلی تشکیل می‌شود و در نهایت، برگزیدگان به مرحله کشوری معرفی خواهند شد.
مخدومی همچنین به آمار قابل توجهی از نتایج ارزیابی اشاره کرد و گفت: از ۸۲۴ نفر راه یافته به مرحله منطقه‌ای، ۱۳۲ نفر به مرحله استانی و ۸ نفر به مرحله کشوری معرفی شدند.
وی در پایان اعلام کرد: مراسم بزرگداشت مقام معلم و تجلیل از معلمان نمونه در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ماه برگزار خواهد شد و زنگ سپاس معلم نیز در روز ۱۳ اردیبهشت در یکی از مدارس ناحیه ۲ نواخته خواهد شد.
Source: