مادرانه‌های سبز؛ حکایت ۳۰ سال خدمت عاشقانه
خبرگزاری مهر- گروه استان‌ها: زنان طبق نظریه‌های جامعه شناسی عامل اصلی انتقال فرهنگ و سواد زیست محیطی به نسل‌های آینده به‌شمار می‌روند. در شرایط کنونی که محیط زیست مورد تعرض و در خطر قرار گرفته است بهره مندی از نقش آفرینی زنان، کار مدیران توانمند و عاقبت نگر است.
اگر در گذشته در مورد جایگاه این موضوع تردیدی وجود داشت، امروزه شکی باقی نمانده که توسعه انسان محور، بدون حفاظت از محیط زیست ممکن نیست و حفاظت از محیط زیست بدون حضور جدی زنان محقق نخواهد شد.
حمیرا صفی‌قلی، معاون سابق محیط‌زیست انسانی اداره کل حفاظت محیط‌زیست اصفهان و یکی از بانوان پرتلاش محیط‌زیستی، به خبرنگار مهر می‌گوید: خانواده نخستین رکن و جامعه کوچکی است که زن بهتر از هر کسی می‌تواند نقش محیط زیستی ایفا کند زیرا اگر باور مادر خانواده حفظ محیط‌زیست و جلوگیری از اسراف و … باشد مطمئن باشید افراد خانواده الگوپذیری دارند و هیچ چیز مثل عمل کردن به این باور، تأثیرگذار نیست.
او می‌افزاید: چنانچه فرهنگ زیست محیطی در مادران درونی شود، به گونه‌ای که قانونمندی اکوسیستم را درک کنند، به خوبی می‌توانند این مفاهیم را به فرزندان خود انتقال دهند.
صفی‌قلی معاون سابق محیط‌زیست انسانی اداره کل حفاظت محیط‌زیست که شهریور ماه سال جاری بازنشسته شد، سرگذشت ۳۰ سال خدمت عاشقانه برای حفظ محیط‌زیست را اینگونه روایت می‌کند که فعالیت توأمان در بیرون خانه و مسئولیت خانه‌داری چالش‌های بسیار زیادی برای انسان به ویژه زنان نسبت به آقایان دارد به همین دلیل یک سری محدودیت‌ها هم برای من ایجاد شد.
او که یک فرزند دارد، می‌گوید: سال ۱۳۷۲ که وارد سازمان محیط‌زیست شدم دخترم چهار ساله بود و مهدکودک می‌رفت، آن زمان امکان دورکاری نیز نداشتیم، مشکلاتی بود و سختی‌هایی داشت.
معاون سابق محیط‌زیست انسانی اداره کل محیط‌زیست استان اصفهان که دانش‌آموخته رشته شیمی بوده و ابتدا فعالیت خود را به عنوان کارشناس در آزمایشگاه محیط‌زیست آغاز کرد، ابراز می‌کند: سنوات زیادی حدود ۹ سال در محیط زیست به عنوان نیروی قراردادی خدمت کردم که یکی از مشکلات و چالش‌های آن زمان ما بود و بعد از آن آزمون دادم و مانند فردی که تازه وارد یک مجموعه می‌شود، رشته محیط‌زیست خواندم و مجدد در آزمون عمومی شرکت کردم و سال ۱۳۸۱ بود که به صورت نیروی رسمی پذیرفته شدم و سال ۱۳۹۱ به عنوان رئیس اداره محیط زیست انسانی ارتقا پیدا کردم تا سال ۱۳۹۸ و از آن زمان تا شهریور سال جاری، در معاونت انسانی مشغول خدمت بودم و از معدود کارمندانی بودم که مرخصی نمی‌رفتم به طوری که تا زمان بازنشستگی حدود ۵۰۰ روز مرخصی داشتم اما به ویژه در این چند سال اخیر واقعاً شرایط کارم به گونه‌ای بود که نمی‌شد به مرخصی رفت.
تا آخرین روزهای فعالیتم در اداره محیط‌زیست کوشیدم تا کمتر کار مردم را معطل کنم
خانم صفی‌قلی اظهار می‌کند: تا آخرین روزهای فعالیتم در اداره محیط‌زیست کوشیدم تا کمتر کار مردم را معطل کنم و کارشان را به موقع انجام دهیم و تا جایی که می‌توانیم و می‌شود پاسخگویی‌ها طولانی نشود و تا می‌شود قوانین و ضوابط اجازه داده کمک کردیم زیرا اعتقاد دارم اگر آدم بتواند یک اثر خیر بگذارد ارزشمند است و ما نیز در چارچوب قوانین و ضوابط عمل می‌کنیم.
معاون سابق محیط زیست انسانی اداره کل محیط‌زیست اصفهان می‌افزاید: توصیه من به بانوانی که قصد دارند در محیط‌زیست شاغل شوند این است که ابتدا باید بپذیرند که کار دشوار است و شاید باید گفت یک انسان به توان ۲ باید باشند تا واقعاً بتوانند این مسیر را طی کنند و اگر دارای علاقه و انگیزه برای کار در محیط‌زیست نباشند شاید نتوانند دوام بیاورند.
او خاطرنشان می‌کند: معتقدم آدم‌ها در ابتدای ورود به یک کار باید علاقه و انگیزه داشته باشند زیرا اگر علاقه‌مند باشند از سختی‌های راه چشم پوشی می‌کنند، تاب می‌آورد و یا صبر می‌کند در حالی که در برخی مجموعه‌ها نیز افرادی هستند که از دید درآمد به کار نگاه می‌کنند و اینها نمی‌توانند در آینده اثرگذار باشند.
نگاه افراد شاغل در محیط‌زیست باید علاقه شخصی، خیر رساندن و مثبت عمل کردن باشد
صفی قلی معتقد است نگاه افراد شاغل در محیط‌زیست باید علاقه شخصی، خیر رساندن و مثبت عمل کردن برای کار اثری از خود بجا گذاشتن باشد تا بتوانند در این مسیر رشد کنند وگرنه کار خسته کننده می‌شود.
او اضافه می‌کند: گاهی در کنار خستگی، فرسودگی روحی و روانی و ذهنی هم پیدا می‌کنیم و اگر آن انگیزه و علاقه نباشد، فرسودگی تشدید می‌شود؛ مهم است که افراد آن عشق به کار و علاقه و باورها را ملکه ذهن کنند و توکل به خدا هم که در رأس امور است و بدانند که خداوند حاضر و ناظر بر اعمالشان است هم در صداقت گفتاری و هم صداقت نیت و هم در صداقت عمل همه در واقع خیلی می‌تواند از خطاهای ما کم کند.
معاون سابق محیط‌زیست انسانی اداره کل حفاظت محیط‌زیست اصفهان خاطرنشان می‌کند: آنچه که برداشت خودم از فرهنگ و جامعه ایرانی است خانم‌ها در منزل محور هستند و نبود فیزیکی در خانه چالش‌های بسیاری ایجاد می‌کند؛ آقایان نقش بزرگ‌تری دارند اما کسی که آن مجموعه خانواده را گردهم جمع می‌کند زن است به همین دلیل اگر زنی در کنار شغل خانه داری شغل دیگری نیز انتخاب کرد باید وقت بیشتری بگذارد و این سبب می‌شود فرد به مرور فرسوده شود و قوای جسمی را از دست می‌دهد.
زن در یک خانواده بهتر از هر کسی می‌تواند نقش محیط زیستی ایفا کند
صفی‌قلی می‌گوید: زن در یک خانواده بهتر از هر کسی می‌تواند نقش محیط زیستی ایفا کند زیرا اگر باور مادر خانواده حفظ محیط‌زیست و جلوگیری از اسراف و … باشد مطمئن باشید افراد خانواده الگوپذیری دارند. برای مثال اگر مادر خانواده زمانی‌که ظرف می‌شوید در مصرف آب رعایت کند و در تولید زباله تفکیک را مد نظر داشته باشد در مطالعه مطالبی را انتخاب کند که مرتبط با طبیعت و محیط زیست باشد یا برنامه تلویزیونی را سعی کند شبکه‌ها و برنامه‌هایی که به حیات انسان و جلوگیری از تخریب محیط‌زیست را انتخاب کرده و فرزندان خود را با لطافت طبیعت آشنا کند خواه ناخواه آن فرزند نیز الگو می‌گیرد.
او تصریح می‌کند: زنان نه تنها در خانه که در جمع فامیل و اگر خیلی پویا باشند می‌توانند عضو سازمان‌های مردم نهاد محیط‌زیستی شوند و مشارکت داشته باشند و یا در قالب فعالیت‌هایی که رجوع می‌کنند به مراکز آموزشی حوزه محیط زیست و اطلاعات محیط زیستی خود را افزایش دهند و در جمع‌های دوستان کارهای آموزشی را برعهده گیرند ضمن اینکه آموزه‌های حفظ محیط‌زیست در ادیان ما نیز سفارش شده است و معتقدم یک زن می‌تواند فرزند خود را با کاشتن یک گل با لطافت طبیعت آشنا کند و روح کودک خود را از همان سنین خردسالی به گونه پرورش و عادت دهد که باید مراقب گیاهان و درختان و زیبایی‌های طبیعت باشد.
Source:
برای «مامان»!
خبرگزاری مهر، گروه مجله _ مبینا افراخته: می‌گفت: اولین اتاقی که داشتم شکم مادرم بود، اولین غذایی که خوردم شیر مادرم بود. اولین تختی که روی آن خوابیدم پاهای مادرم بود، اولین آهنگی که شنیدم لالایی مادرم بود. اولین عطری که بو کردم بوی تن مادرم بود.
اولین کتابی که خواندم قصه‌های مادرم بود. اولین پناهم آغوش مادرم بود. اولین معلمم مادرم بود، اولین دکترم مادرم بود، اولین دوستم مادرم بود. اولین کسی که دستم را گرفت، اولین کسی که در مشکلات کنارم بود و اولین کسی که من را از خودش بیشتر دوست داشت مادرم بود…
مادر خالق آرامش در شلوغ‌ترین لحظه‌هاست؛ نخستین کشوری که هر بچه‌ای در آن زیسته. کلمه «مادر» چهار حرف بیشتر ندارد اما به قدر دنیا می‌توان از آن حرف زد. در آغوش مادر است که معنای واقعی عشق آموخته می‌شود. خانه امن و گرم است، غذا لذیذ و دل هم خوش است. مادر تنها شغلی است که شیفت کاری‌اش بیست و چهار ساعت است و حقوق آخر ماهش فقط دیدن خوشحالی و خوشبختی فرزندان.
رهبر انقلاب در بیان ارزش معنوی مادر فرمودند: «از پیغمبر سوال می‌شود «مَن اَبَرّ»؛ یک نفری آمده سوال می‌کند: به چه کسی خوبی کنم، نیکی کنم، ترجیح دارد؟ فرمود «اُمَّک»؛ به مادرت. گفت «ثُمَّ»؛ بعدش به چه کسی؟ باز فرمود به مادرت. دفعه‌ی سوّم پرسید بعد به چه کسی؟ حضرت فرمود به مادرت. سه بار گفت به مادرت! گفت بعد به چه کسی؟ گفت بعد به پدرت؛ یعنی پدر مرتبه‌ی چهارم است. مسئله‌ی «مادری» این است.»
هرساله بیستمین روز از جمادی الثانی در تقویم قمری به یاد ولادت حضرت فاطمه (س)، دختر پیامبر اسلام به روز «مادر» اختصاص دارد. روزی ویژه که مردم ایران آن را برای بزرگداشت مقام مادر جشن می‌گیرند و فرصتی پیدا می‌کنند که مقداری از زحمات جبران ناپذیر مادران خود تجلیل کنند. به همین بهانه مجله مهر به سراغ دو مادر از دهه‌های مختلف رفته تا بتواند در این روز مبارک حال و هوای روزگار مادری آن‌ها را روایت کند.
بهترین عروسک زنده دنیا
ژاله حدوداً ۵۰ ساله است و دو فرزند دارد. به غیر از نقش مادر و همسر در اجتماع نیز وظیفه‌ای را برعهده گرفته است. او بعد از گذشت این همه سال همچنان با شور و شعف از حس مادری‌اش گفت: وقتی که مادر شدم چون سن کمی داشتم انگار که وحشت زده شده بودم. پذیرفتنش برایم سخت بود. اما یواش یواش عادت کردم و وقتی که بچه در شکم من شروع به ضربه زدن کرد حس عجیب و غریبی به من دست داد.
چشم من به لب‌های علی بود و با تمرین آواهای مختلف سعی می‌کردم «مامان» را به او یاد بدهم. اولین باری که پسرم کلمه مامان را گفت مثل این بود که یک جایزه بزرگ چند میلیاردی برنده شدم و جلوی همه نمایش می‌دادم که علی میگه مامان.
خوشبختانه من به قدری در این سال‌ها از دو فرزندم راضی بودم که هیچ وقت نخواستم حس مادری‌ام را با چیز دیگری در این دنیا عوض کنم. حس مادری به قدر عزیز و محترم است که نه تنها در انسان‌ها بلکه در حیوانات هم وجود دارد.
او در تفاوت نقش همسر و مادر یادآور شد: نقش یک زن به عنوان همسر و مادر دو مقوله کاملاً متفاوت است. زن در نقش مادر روحیه حمایتگری دارد. ترحم، عشق، احساس در حس مادری عجین شده و تمامی اینها کاملاً متفاوت است. در همسرداری زندگی مشترکی وجود دارد که پنجاه درصد به زن و پنجاه درصد مابقی آن به مرد اختصاص دارد و هردو نفر سعی می‌کنند که از یک زندگی مشترک حمایت بکنند اما زمانی که در کالبد یک مادر قرار می‌گیری تمام نقش زن حمایتگر می‌شود بدون هیچ تقاضا و توقعی. در نقش همسر گاهی زن تمایل به حمایت شدن دارد و محبت و پشتیبانی کاملاً دوطرفه و به صورت رفت و برگشت انجام می‌شود. عشق می‌دهی که عشق ببینی. اما در نقش مادری چنین نیست و چنین انتظاری از فرزندت نخواهی داشت.
مامان ژاله که حالا چند سالی است از علی، پسر بزرگترش دور مانده با دلتنگی و در عین حال افتخار گفت: وقتی مادری از فرزند خودش دور می‌ماند همیشه یک حس غریب غیرقابل وصفی در قلب او وجود دارد خصوصاً زمانی که فکر می‌کنی دیدار مجدد او به این راحتی‌ها نیست و باید برای دیدنش تلاش زیادی بکنی تنها چیزی که در این شرایط مادر را حفظ می‌کند این است که بداند فرزندش در جایگاه خوبی قرار گرفته، یک سری محبت‌ها را از دست داده اما در عوض به پیشرفت‌ها و شرایط بهتر زندگی رسیده. دیدن اینهاست که می‌تواند در دل مادر آرام و قرار ایجاد کند و بتواند دلتنگی فرزندش را تاب بیاورد.
مادر بودن را با دنیا عوض نمی‌کنم
مونا که زمان زیادی از مادر شدنش نمی‌گذرد و تازه سه سالی است که طعم شیرین مادر شدن را چشیده در تعریف این حس بی‌نظیر گفت: اولین بار که بچه را در بغلم گذاشتند حس خیلی عجیبی داشتم. یک حس متفاوت با چاشنی خوشحالی. درست در همان لحظه بود که از خدا خواستم بتوانم یک مادر پرانرژی و قوی باشم تا بتوانم این را به فرزندم هم انتقال بدهم.
اولین باری که «ماکان» من را مامان صدا کرد از ذوق اشک می‌ریختم که یک موجود زنده کوچک در این دنیا اولین کلمه‌ای که گفته «مامان» هست و مدام به این فکر می‌کردم که چطور می‌توانم برای او یک مادر خوبی باشم.
درست است که سختی زیادی کشیدم اما حاضر نیستم این حس مادر بودن را با هیچ چیزی در این دنیا عوض کنم. نقش مادری تا وقتی که من در این دنیا هستم ادامه دارد. حتی زمانی که پیر شود و خودش صاحب فرزند شود هم برای من همان حس روز اول بیمارستان را دارد.
او در ادامه افزود: امیدوارم که همیشه تمام مادران سرزمینم سلامت و در کنار فرزندانشان باشند و تمام کسانی که آرزوی فرزند دارند هرچه زودتر به آرزویشان برسند.
Source:
کوله پشتی که بار کاربر را سبک می کند
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این کوله پشتی با استفاده از ترکیب چند گجت به راحتی نیروهای اینرسی عمودی را حذف می کند.
طبق آزمایش های انجام شده روی یک نمونه اولیه، این طرح اولیه میزان تلاش کاربر برای استفاده از کوله پشتی را کاهش می دهد. همین امر سبب می شود استفاده از کوله پشتی راحت تر باشد و به میزان قابل توجهی به کاربران کمک می کند تا بارهای سنگین را در مسافت های طولانی حمل کنند.
به طور معمول باری که در کوله پشتی قرار می گیرد روی پشت کاربر قرار می گیرد. همچنین هنگام راه رفتن فرد، این بار به سمت بالا و پایین حرکت می کند و فشار بیشتر به کوله پشتی و پاهای کاربر وارد می کند. در نتیجه بیشتر اوقات وزن کوله پشتی سنگین تر از میزان واقعی آن به نظر می رسد.
در همین راستا محققان چینی انستیتو فناوری هاربین چین یک راه حل مهندسی شده یافتند. یانهه ژو رهبر پژوهشگران در این باره می گوید: یک کوله پشتی می تواند با نیروهای عمودی که هنگام حرکت کردن، کوهنوردی یا دویدن دردی در بدن افراد ایجاد می کند، مقابله کند. یک محصول می تواند این بار را کاهش دهد و همزمان میزان راحتی و انعطاف پذیری را افزایش دهد.
فناوری های خود سبک شونده یا کوله پشتی هایی که وزن را کاهش می دهند، در حال حاضر در بازار موجود هستند، اما به موتورهایی اتکا دارند که وزن وسیله را افزایش می دهند و نیازمند برق هستند. اما محققان چینی توانسته اند روشی دیگر بیابند که به غیر از نیروی حرکت فرد، به انرژی دیگری نیازی ندارد.
کوله پشتی جدید با استفاده از مجموعه ای از مکانیسم های نیروی ثابت متقارن متشکل از فنرها و میله های چرخنده وزن را کاهش می دهد. همچنین این ابزار شامل قطعات دیگری مانند یک موتور الکترومغناطیسی است که اجازه نمی دهد محتویات کوله پستی به ساختار آن برخورد کنند.
این قطعات طوری کار می کنند تا با بالاوپایین شدن بار در کوله پشتی مقابله و نیروی کافی برای فعال شدن موتور الکترومغناطیسی فراهم کنند. همچنین کوله پشتی شامل یک سیستم آموزش تطبیق خودآموز برای کمک به هدایت و کنترل سیستم است.
در نتیجه فقط میکروکنترلرها باید فعال شوند تا ترانزیستورهای دستگاه را کنترل کنند و از سوی دیگر هیچ انرژی الکتریکی برای موتور نیاز نیست.
Source: شیوا سعیدی
در روزهای بی بارانی «شب بارانی» را گوش کنید
به گزارش خبرگزاری مهر، کسری حاجی‌زاده از خوانندگان و آهنگسازان حوزه موسیقی در تازه‌ترین فعالیت موسیقایی خود تک‌آهنگ بی کلام «شب بارانی» را در سبک «Low Fidelity» پیش روی مخاطبان قرار داد.
وی درباره این قطعه توضیح داد: سبک این اثر «Lo-Fi» است که این موسیقی مخفف (Low Fidelity) است و یک سبک موسیقی آرامش بخش است. در این سبک از صداهای آرام و ضبط‌های با کیفیت پایین استفاده می‌شود.
این هنرمند افزود: این سبک موسیقی شامل صداهای طبیعی، صداهای آشفته و آهنگ‌های ساده است. موسیقی Lo-Fi برای ایجاد احساس آرامش و صمیمیت در فضاهای استراحت استفاده می‌شود. همچنین این سبک موسیقی برای گوش دادن در زمان‌های استراحت، مطالعه یا تمرکز مناسب است.
حاجی زاده عنوان کرد: این سبک موسیقی شامل الگوهای ساده و تکراری است که به گوش‌ها آرامش می‌بخشد. این سبک بیشتر بدون کلام است و بر اساس صداهای محیطی و آرامش‌بخش ساخته می‌شود.
وی در پایان گفت: در جامعه امروز نیاز به این نوع موسیقی ها بیشتر احساس می شود در نتیجه تصمیم گرفتم اثری خلق کنم که برای مخاطب آرامش بخش باشد.
Source: علیرضا سعیدی