مقصر سقط جنین فقط زنان نیستند
مطهره عدالتخواه مستندساز اجتماعی و پژوهشگر در گفتوگو با خبرنگار مهر، از دغدغههای خود برای ساخت مستندهایی با موضوع سقط جنین گفت: در نشستی که با تهیهکنندگان صداوسیما داشتیم، یکی از فعالان حوزه مبارزه با سقط جنین آماری تکاندهنده ارائه کرد. آماری که نشان میداد روزانه و سالانه چه تعداد سقط جنین در کشور رخ میدهد. من بهعنوان مستندسازی که به موضوعات اجتماعی علاقهمند است، این آمار برایم بسیار تعجبآور بود. از آنجا که سقط جنین یک مسئله ملی است، به همین دلیل، تصمیم گرفتم به طور جدی به این موضوع بپردازم.
وی ادامه داد: در این مسیر، با مجموعههای مردمی حامی حیات جنین و پزشکانی آشنا شدم که با دغدغه و تعهد فراوان در این حوزه فعالیت میکردند. این افراد، علیرغم مشغلههای کاری زیاد، برای پیشگیری از سقط جنین و حمایت از مادرانی که از تصمیم خود منصرف شده بودند، تلاشهای بسیاری میکردند. از کمکهای مالی برای نگهداری از فرزند تا مشاوره و حمایتهای روانی، این فعالان همواره در کنار مادران بودند. این تجربیات دست به دست هم داد تا به ابعادی از فعالیتهای مردمی برای حفظ حیات جنین بپردازم که تا پیش از این کمتر مورد توجه قرار گرفته بود. با این پیشفرض، به سراغ تولید مستندی رفتم که این جنبه را به تصویر بکشد.
عدالتخواه درباره سوژه مستند مطرح کرد: مستند «مهمان عزیز» روایتگر تلاشهای بیوقفه یک معلم است که فراتر از کلاس درس، به دنبال ایجاد یک تحول فرهنگی است. او باور دارد که با آگاهسازی و آموزش صحیح، میتوانیم جامعهای بسازیم که در هر خانوادهای، یک حامی حیات جنین وجود داشته باشد این مستند قرار است به زودی به روی آنتن برود.
این کارگردان بیان کرد: از اواخر شهریور ماه، با جمعآوری اطلاعات گسترده در این زمینه، پژوهش خود را در این زمینه آغاز کردیم. در این مسیر، از دانش و تجربه متخصصانی چون سونولوژیستها، جنینشناسها، متخصصین زنان و زایمان و کارشناسان مامایی بهره بردیم. همچنین، با تماشای آثار داخلی و خارجی، از جمله مستندها، مقالات و فیلمهای سینمایی، و بررسی فتاوی مراجع مختلف، اطلاعات جامعی را گردآوری کردیم.
وی درباره اثربخشی پویش نفس اظهار داشت: از آنجایی که مسئله سقط جنین یک مسئله ملی است و محدود به پایتخت نمیشود ما باید به این معضل در تمام کشور بپردازیم و نیاز به یک همت همه جانبه دارد علاوه بر کنشگری رسانهها همراهی مردم را میطلبد و مردم هم میتوانند به این پویش قوت ببخشند. در حال حاضر، در مرحله پیش تولید برای موج دوم این پویش هستیم و امیدواریم با تلاشهای جمعی و حمایت همه اقشار جامعه، بتوانیم به این پویش ارزشمند که هدفش نجات جان انسان ست، رونق بیشتری ببخشیم.
عدالتخواه ضمن اشاره به فرهنگسازی ناشی از پویش نفس درباره عواقب ناشی از سقط که افراد به آن توجه نمیکنند گفت: خیلی وقتها زنان با ذهن پریشانی که ناشی از عوامل مختلف است به سقط جنین فکر میکنند. به امکانی که از خودشان سلب میکنند توجه نمیکنند که شاید هیچ وقت دیگر امکان مادر شدن یا پدر شدن برای آنها وجود نداشته باشد.
وی اذعان کرد: گاهی وقتها مادر به دلیل عدم اطلاع و ناآگاهی از عوارض بعد از آن به سراغ سقط میرود. من در صوتهایی که از تماس تلفنی افراد با اورژانس به دستم رسید این موضوع ابراز میشد که من از طرف همسر تحت فشار هستم و من دوست ندارم سقط کنم ولی اگر این اتفاق نیفتد زندگی من از هم میباشد.
این مستندساز با تاکید بر این نکته افزود: دوست دارم روی این نکته تاکید کنم که همیشه این تصمیم خواسته زنان نیست و ما نباید فقط زنان را متهم کنیم.
کارگردان مستند «مهمان عزیز» درباره تأثیرگذاری آثار تولید شده تصریح کرد: آرزوی ما این است که تماشای این آثار، تلنگری باشد برای پدر و مادرهایی که در آستانه سقط جنین هستند. آنها میتوانند با تماشای این مستندها، به زوایای مختلف این موضوع، از جمله فرصتهای بینظیر دوران بارداری و تهدیدهای جدی ناشی از سقط، پی ببرند. ما خیلی وقتها در بحرانها و در مواجهه با اطرافیان این عبارت را خیلی شنیده یا استفاده کردهایم که مرگ و زندگی دست خداست، اما وقتی پای یک جنین وسط میآید به دلایل مختلف این را فراموش میکنیم و خودخواهانه میخواهیم برای حق حیات دیگری تصمیم بگیریم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: لازم است تقدیر و تشکری هم داشته باشم از همکاران محترمی که در تولید آثار مستند این پویش همکاری داشتند به ویژه آقایان محمدرضا دهستانی، بلال الفت، محمدسعید غدیریان، مهدی امینی و مجتبی میناوند که قسمتهایی از این پروژه را کارگردانی کردند.
Source:
مصرف ویتامین D تحت نظر پزشک مفید است
به گزارش خبرگزاری مهر، فرناز مشیری سخنران مدعو “نشست علمی اقتصاد سلامت که به دعوت انجمن فرهیختگان نوآور ایران در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران برگزار شد با تاکید بر اهمیت توجه به اصول پیشگیری و استفاده از راهکارهای موجود، گفت: امروزه روشهای پیشگیری از ابتلاء به بیماریها و حفظ سلامت انسان متعدد است و اغلب به آسانی در دسترس قرار دارد.
این جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی، افزود: توجه به توصیههای پزشکان در خصوص داشتن شیوه زندگی و تغذیه سالم، ورزش و تحرک کافی، استفاده از مکملها و ویتامینهای مناسب، انجام واکسیناسیون و…، میتواند مهمترین اقدامات پیشگیرانه در برابر بروز برخی امراض باشد.
عضو انجمن متخصصین زنان و زایمان ایران افزود: مصرف ویتامین D به طور منظم و تحت نظر پزشک با قابلیتهای مفیدی که دارد نیز میتواند نقش پیشگیرانه خوبی در مسیر سلامت انسان برقرار کند.
وی گفت: استفاده از امگا ۳، محصولات دارویی پروبیوتیک، مکملهای دارویی و غذایی البته با نظر پزشک و طبق دستور مصرف اختصاصی برای هر فرد نیز میتواند موجب افزایش سطح سیستم ایمنی بدن و پیگیری از انواع امراض و اختلالات شود.
مشیری گفت: امروزه تأثیرات مثبت ناشی از مصرف ویتامین D در پیشگیری از پوکی استخوان، امراض قلبی عروقی، ام. اس، دیابت، آلزایمر، اثبات شده است و حتی برای تقویت باروری مردان و زنان به منظور داشتن فرزندان و نسلی سالم نیز مورد تاکید قرار دارد.
وی گفت: هزینههای درمان برای مردم بالاست ولی با کمی دقت بسیاری از بیماریها قابل مدیریت و پیشگیری خواهند بود.
وی با یادآوری شعار “پیشگیری همیشه بهتر از درمان است”، گفت: مثلاً در مورد عارضه زگیل تناسلی، توجه ویژه به اقدامات پیشگیرانه از جمله تماس نداشتن با سطوح آلوده احتمالی، دستگاههای لیزر رفع موهای زائد، کاشت ناخن، همچنین تاکید بر اهمیت واکسیناسیون علیه ویروس HPV در همین راستا قرار دارد و خوشبختانه با درایت مسئولان و اهمیت موضوع پیشگیری در نسل جوان کشورمان، واکسیناسیون علیه ویروس پاپیلومای انسانی عامل سرطان دستگاه تناسلی در آینده نزدیک ملی و کشوری خواهد شد.
دانش آموخته ممتاز دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با تاکید بر اینکه بیماری (زگیل تناسلی) راههای انتقال جنسی و غیر جنسی دارد و ویروس از طریق تماس با سطوح آلوده یا حتی پوست به پوست منتقل میشود، گفت: واکسن نوترکیب برای پیشگیری از ابتلاء به انواع خطرناک ویروس تا کنون عارضهای نداشته و انواع تولید داخل و خارجی واکسن HPV در کشور وجود دارد که برای مردان تا ۴۵ سالگی و برای زنان تا سن ۵۴ سالگی میتوانیم این واکسن را توصیه کنیم.
مشیری با بیان اینکه سرطان منشأ ژنتیکی دارد و چنانچه سرطان تیروئید، سرطان سینه، سرطان روده، پانکراس و دستگاه تناسلی در یک فرد از اعضا خانواده وجود داشته باشد باید سایر نزدیکان مراقب خود باشند و بررسی شوند، افزود: پیشگیری از ابتلاء انواع سرطانها به تغذیه و عوامل مختلف محیطی ارتباط دارد ولی با غربالگری ساده و حتی معاینات دورهای و انفرادی میتوان به موقع آن را شناسایی و اقدام درمانی ارائه کرد.
وی در پایان با اشاره به اهمیت سرمایه گذاری در مسیر پیشگیری، گفت: توجه به همه نکات پیشگیرانه مفهومی ارزشمند برای موضوع “اقتصاد سلامت” دارد و جامعه پزشکی و علمی کشور با دانش خود کمک بزرگی در این زمینه ارائه خواهند کرد.
Source: حبیب احسنی پور
سقط مکرر دردناکتر از ناباروری است
به گزارش خبرگزاری مهر، بهزاد قربانی اظهار داشت: سقط مکرر تجربهای بسیار دردناکتر از ناباروری است.
وی به بار سنگین روانی این اتفاق بر مادران اشاره کرد و آن را یکی از بزرگترین چالشهای احساسی برای زوجها دانست که بارها و بارها شاهد امیدواری و سپس ناامیدی ناگهانی خود میشوند.
این روانپزشک به این نکته اشاره کرد که ناباروری به معنای عدم تجربه بارداری است، اما سقط، بهویژه سقطهای مکرر، برای زوجها تجربهای بسیار دردناکتر به همراه دارد.
قربانی گفت: مادرانی که سقط مکرر را تجربه میکنند، جنین را در رحم خود حس میکنند، در سونوگرافیها میبینند و امیدوار میشوند، اما ناگهان با فقدان آن و توقف ضربان قلب جنین روبهرو میشوند. پذیرش این وضعیت برای آنها بسیار دشوار و دردناک است.
یکی دیگر از مشکلات جدی که این روانپزشک به آن اشاره کرد، اضطراب و استرس مادران در بارداریهای بعدی است.
وی توضیح داد: مادران بهطور مداوم از ترس تکرار سقط رنج میبرند و این اضطراب با نزدیک شدن به زمان سقطهای قبلی بیشتر میشود. این موضوع ممکن است باعث ایجاد حالتی مشابه “سالگرد و ماهگرد سوگواری” شود.
قربانی همچنین از وجود “سندروم پس از سقط” نام برد که شامل علائم ترکیبی از افسردگی و اضطراب است. او گفت: در این سندروم، فرد احساس گناه، ناامیدی، بدخوابی و بد اشتهایی دارد و دائماً خودش را مقصر میداند، حتی اگر از نظر علمی تقصیری متوجه او نباشد.
این روانپزشک در ادامه افزود اگر زوجها نتوانند پس از ۶ ماه تا ۱ سال از سوگ خارج شوند و به زندگی عادی بازگردند، ممکن است به اختلال افسردگی اساسی مبتلا شوند.
وی افزود: در موارد حاد، درمانهای روانشناسی و دارویی با استفاده از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی توصیه میشود. اما در بیشتر موارد، حمایتهای روانی و اجتماعی کافی است تا افراد به زندگی عادی بازگردند.
Source: حبیب احسنی پور