هزینه‌های کمرشکن درمان عوارض سقط جنین
زهرا فرقانی پزشک عمومی و مسؤول مجموعه فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، در مورد فعالیت مجموعه قانتات همچنین فعالیت این مجموعه در بحث سقط جنین گفت: اسم مجموعه فرهنگی قانتات از قرآن گرفته شده است و در شهرستان آبیک در استان قزوین واقع شده است. فعالیت مجموعه به طور تقریبی شامل کارهای فرهنگی، سیاسی و همچنین برای جوانی جمعیت نیز آگاهی بخشی قبیل برگزاری نمایش، جلسات در زمینه سقط جنین و عوارض آن صورت می‌گیرد.
وی ادامه داد: خیلی از بانوان فکر می‌کنند که سقط جنین تا چهار ماهگی بارداری مشکلی ایجاد نکرده و روح هنوز تشکیل نشده است، اگر سقط انجام دهند هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. ما در مجموعه این موضوع را توضیح دادیم و کسانی که به مطب من برای سقط مراجعه می‌کردند؛ زمانی که از عوارض سقط جنین صحبت می‌شد منصرف می‌شدند.
این پزشک اظهار داشت: عوارض سقط جنین بیشتر فردی است. در مرحله ابتدایی عوارض شدیدی از جمله ابتلاء به سرطان، عفونت رحم و ناباروری از عوارض جسمی و فردی است. بحث دوم در سقط جنین جنبه روحی فرد است. فرد دچار عذاب وجدان، اضطراب و افسردگی می‌شود.
فرقانی بیان کرد: افرادی که از روش‌های غیرقانونی برای سقط استفاده می‌کنند قطعاً روی باروری مجدد آن‌ها تأثیر می‌گذارد به این خاطر که داروهای سقط جنین اکثراً قاچاق است و استفاده از آن‌ها به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود اما متأسفانه سقط مخصوصاً در فرزند اول، رحم دچار چسبندگی شده و فرد ممکن است به طور دائمی نابارور شود.
وی خاطرنشان کرد: همچنین زمانی که افراد سقط جنین انجام می‌دهند، باعث بهم‌ریختگی و اختلال در هورمون‌ها می‌شود و منتها این اختلال‌ها تنها روی سیستم رحم تأثیر نمی‌گذارد و روی تمام بدن اثر خواهد گذاشت.
فرقانی با اشاره به اینکه شایع‌ترین عارضه سقط جنین ناباروری است اذعان کرد: خیلی از اوقات افرادی به ما مراجعه می‌کنند که سقط انجام داده‌اند و دچار ناباروری شده‌اند. به همین خاطر باید هزینه زیادی را برای دوباره باردار شدن متحمل شوند. در مجموعه زمانیکه افراد مشاوره می‌شوند، به بانوان گفته می‌شود درست است سقط کردن هزینه خاصی ندارد اما عارضه‌هایی که به واسطه سقط در بدن به وجود می‌آید به شدت پرهزینه و گاهی جبران ناپذیر است.
Source:
اجرای تئاتر درمانی برای کارتن خواب‌ها
به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از سازمان رفاه و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، میلاد جباری مولانا، کارگردان نام‌آشنای تئاتر کاربردی، میان کارتن‌خواب‌های میدان شوش حاضر شد و تئاتری درمانی و تعاملی را به اجرا درآورد که نه تنها هنری بود، بلکه گامی عملی در جهت ترمیم زخم‌های عمیق اجتماعی برداشت.
این رویداد به کمک و همراهی سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران اجرا شد و به‌طور همزمان، تولید یک مستند نمایشی رادیویی برای شبکه رادیویی نمایش نیز در دستور کار قرار گرفت. اما آن‌چه این شب را به رویدادی متفاوت و الهام‌بخش تبدیل کرد، مشارکت فعال مخاطبانی بود که جامعه اغلب آن‌ها را به حاشیه رانده است.
این تئاتر درمانی، به‌گونه‌ای طراحی شده بود که مخاطبان، خود بازیگران اصلی نمایش باشند. کارتن‌خواب‌ها، با نوشتن آرزوهای خود روی کارتن‌هایی که برای آن‌ها بیشتر به‌عنوان پتوی خواب شناخته می‌شود، بخشی از این تجربه تعاملی را شکل دادند. آرزوهایی ساده اما عمیق، که هر کدام داستانی ناگفته از رنج‌ها و امیدهای آن‌ها را روایت می‌کرد.
پس از ثبت این آرزوها، نمایش وارد مرحله‌ای شد که راه‌های تحقق این خواسته‌ها بررسی و در مواردی عملی شد. برای نمونه، یکی از شرکت‌کنندگان که به‌تازگی اعتیاد را ترک کرده بود، در جریان نمایش و با هماهنگی مدیر سازمان خدمات و آسیب‌های اجتماعی شهرداری تهران، قولی برای ایجاد شغلی مناسب دریافت کرد. این اقدام، تنها یک گام کوچک برای تغییر زندگی او نبود، بلکه پیامی روشن برای دیگر مخاطبان این نمایش بود که امید همچنان زنده است.
در لحظه‌ای دیگر، یکی از مخاطبان که ماه‌ها از مادر خود بی‌خبر بود، با کمک تیم اجرایی، از طریق یک تماس تلفنی توانست با مادرش صحبت کند. این لحظه، با اشک شوق و لبخند همراه شد و نشان داد که چگونه ارتباطات انسانی می‌تواند حتی در سخت‌ترین شرایط، معجزه‌گر باشد.
این برنامه، نخستین تجربه اجرای تئاتر درمانی در سطح شهر و به‌ویژه در منطقه‌ای آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر مانند میدان شوش بود. اجرای این نمایش، نشان داد که هنر نه تنها می‌تواند بازتاب‌دهنده واقعیت‌های تلخ اجتماعی باشد، بلکه ابزار قدرتمندی برای تغییر و التیام بخشیدن به این واقعیت‌ها است.
تئاتر درمانی این شب یلدا، مرز میان هنر و درمان را به هم پیوند داد و ثابت کرد که با بهره‌گیری از خلاقیت، همدلی و تعامل، می‌توان به عمق زندگی کسانی نفوذ کرد که اغلب از دید جامعه پنهان مانده‌اند.
یکی از ویژگی‌های برجسته این شب، توجه ویژه به وضعیت مخاطبان پس از پایان نمایش بود. سازمان خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران، با تدارک یک اتوبوس گرم (مددسرای سیار فصلی)، تمامی مخاطبان را به جایی امن منتقل کرد تا بتوانند شب یلدای خود را در آرامش و گرما سپری کنند. این اقدام، نه تنها پایان‌بخش نمایش، بلکه آغازی بر امیدهای تازه برای کسانی بود که سال‌ها طعم تلخ سرما و بی‌خانمانی را چشیده‌اند.
هنر به‌عنوان ابزاری برای درمان و تغییر
این تجربه، بار دیگر قدرت هنر را در تغییر و بهبود زندگی انسان‌ها به نمایش گذاشت. تئاتر درمانی، ابزاری بود که نه تنها زندگی مخاطبان خود را لمس کرد، بلکه توانست زخم‌هایی را که در عمق جامعه وجود دارد، به تصویر بکشد و برای آن‌ها مرهمی بیابد.
شب یلدای امسال، برای کسانی که در آن حضور داشتند، شبی فراموش‌نشدنی بود. شبی که در آن، کارتن‌های ساده به بوم آرزوها تبدیل شدند، امید بار دیگر در دل‌ها جوانه زد، و گرمای محبت و همدلی جایگزین سرمای تلخ زمستان شد. این شب یلدا، در میدان شوش تهران، نشان داد که هنر می‌تواند جایی باشد که زندگی و امید دوباره آغاز می‌شود.
Source: