قیمت عمده میوه و سبزیجات اعلام شد+ جدول
به گزارش خبرنگار مهر، قیمت عمده محصولات کشاورزی (میوه و صیفی‌جات) برای هفته جاری ۱۰ تا ۱۶ دی ماه ۱۴۰۳ از سوی میدان بزرگ میوه و تره بار تهران اعلام شد.
قیمت انواع میوه‌های تولید داخل در میوه فروشی‌های مناطق مرکزی رو به پایین شهر نشان می‌دهد؛
هر کیلو گرم انگور ۱۱۰، سیب ۲۵ تا ۸۹، گلابی ۱۴۸ تا ۱۹۸، لیمو شیرین ۴۵.۸۰۰ تا ۶۹، پرتقال ۱۸ تا ۸۰، نارنگی ۳۹.۸۰۰ تا ۵۹، خرمالو ۶۹.۸۰۰ تا ۸۹، گریپ‌فروت ۳۰ تا ۳۴.۸۰۰، به ۵۹.۸۰۰، انار ۳۵.۸۰۰ تا ۷۰، ازگیل ۸۹ تا ۱۳۸ و کیوی ۹۸ هزار تومان است.
در بازار میوه‌های وارداتی هم موز هر کیلو گرم ۸۹.۸۰۰ تا ۹۸، نارگیل ۱۵۰ و در برخی میوه‌فروشی‌ها هر دانه ۱۴۰ و آناناس ۱۵۹ هزار تومان به فروش می‌رسد.
بازار سبزیجات
قیمت انواع سبزیجات تولید داخل در میوه فروشی‌های مناطق مرکزی رو به پایین شهر نشان می‌دهد؛
هر کیلو گرم گوجه فرنگی ۳۴.۸۰۰ تا ۴۹.۸۰۰، هویج ۱۹.۸۰۰ تا ۲۹.۸۰۰، لوبیا سبز ۳۸.۸۰۰ تا ۵۹.۸۰۰، کاهو رسمی ۳۴.۸۰۰ تا ۳۹.۸۰۰، کاهو سالادی ۴۵، کلم پیچ ۳۴.۸۰۰ تا ۴۶.۸۰۰، گل کلم ۲۸.۸۰۰ تا ۳۴.۸۰۰، کلم بروکلی ۳۹.۸۰۰ تا ۶۰، کدو ۳۳، ذرت ۳۹.۸۰۰، خیار ۳۹.۸۰۰ تا ۵۶.۸۰۰، بادمجان ۳۳ تا ۵۴.۸۰۰، شلغم ۳۳، چغندر ۳۳، نارنج ۲۵.۸۰۰، فلفل دلمه سبز و رنگی ۶۹، سیر ۲۵۰ و لیمو ترش ۵۹.۸۰۰ هزار تومان تعیین شده است.
سیب زمینی در این بازار هر کیلو گرم ۲۹.۸۰۰، پیاز قرمز ۲۹.۸۰۰ تا ۳۵، پیاز سفید ۲۹.۸۰۰ تا ۳۲.۸۰۰ و پیاز زرد ۲۹.۸۰۰ تومان به فروش می‌رسد.
گفتنی است؛ در این هفته انواع میوه ۴۶ درصد و سبزیجات ۲۳ درصد ارزان‌تر در میادین و بازارهای میوه و تره بار به فروش می‌رسد.
در ادامه جدول قیمت عمده فروشی محصولات کشاورزی میدان بزرگ میوه و تره بار تهران قابل مشاهده است.
Source: فاطمه امیر احمدی
۴۱ هزار تن تخم مرغ در خراسان جنوبی تولید شد
به گزارش خبرگزاری مهر، حامد عارفی نیا مدیر امور طیور سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی گفت: از ابتدای امسال حدود ۴۱ هزار تن تخم مرغ در استان تولید و روانه بازارهای مصرف شده است.
وی افزود: در مدت مشابه سال گذشته حدود ۳۵ هزار تن تولید تخم مرغ در استان داشته‌ایم که این آمار امسال ۱۶ درصد افزایش یافته است.
مدیر امور طیور سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی بیان کرد: ۶۳ واحد مرغداری تخم گذار در استان فعال است.
عارفی نیا ادامه داد: خوشبختانه موردی از آنفلوآنزای فوق حاد پرندگان در مرغداری‌های استان مشاهده نشده است.
Source:
مسئولان مشکلات دامداران فومنی را حل کنند
حجت الاسلام محمد امین نقدی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به وضعیت نابسامان دام در فومن اظهار کرد: افزایش قیمت و کمبود نهاده‌های دامی و کاهش قیمت دام سبب شده دامداران با مشکلات زیادی مواجه شوند.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه اکثر پوشش جغرافیایی شهرستان فومن روستایی است، یکی از مشاغل فراوان دامداری می‌باشد، دولتمردان باید به نیازهای دامداران عزیز توجه کنند.
امام جمعه فومن با تاکید بر اینکه نیاز به مرتع برای چرای دام، سوخت نفت در سرمای زمستان، تأمین علوفه و غذای مناسب دام از دغدغه‌های دامداران است، افزود: مسئولان با رصد مشکلات دامداران به فکر چاره‌ای برای این قشر مولد باشند و مشکلات آنها را برطرف کنند.
حجت الاسلام نقدی تصریح کرد: از تصمیم گیران پایتخت و مرکز استان مطالبه داریم که مسائل شهرستان فومن را بر اساس آمایش سرزمینی لحاظ کنند و تصمیم بگیرند.
وی با اشاره به اینکه هزینه محصولات لبنی را خیلی دیر می‌دهند، اضافه کرد: دامدار می‌خواهد به تعاونی شیر بدهد علوفه و یونجه و غیره بگیرد نمی‌دهند باید شیر را امروز بدهد و پولش در تعاونی بماند، همانجا در تعاونی پول را بدهد غذای دام را بخرد لذا این سرمایه می‌خواهد.
حجت الاسلام نقدی با تاکید بر اینکه دامداران فومنی در تأمین امنیت غذایی نقش مؤثری دارند، تصریح کرد: این دامداران تولیدکنندگان این مملکت هستند، رزق مردم و نیاز مملکت را تولید می‌کنند و باید قدردان زحمات آنها باشیم به فکر آنها باشیم و موانع تولیدشان را رفع کنیم.
Source:
ظهور قدرت جدید در بازار تجارت غذایی جهان
به گزارش خبرنگار مهر، به مناسبت برگزاری مذاکرات اتاق‌های مشترک ایران، برزیل و آمریکای لاتین با موضوع امنیت غذایی، حسین شیرزاد، تحلیلگر توسعه کشاورزی در یادداشتی اختصاصی برای مهر نوشت؛
توازن میان دیپلماسی غذایی، دیپلماسی آب، خودکفایی فضامحور (نه منبع‌محور) و مدیریت انعطاف‌پذیر زنجیره‌های ارزش، هسته اصلی استراتژی امنیت غذایی کشور ایران در یک دهه آینده خواهند بود تا ضمن تکیه بر توانمندی‌های تولید ملی، ریسک‌های متنوع و متکثر واردات مواد غذایی را که در نهایت خارج از کنترل است، با رعایت ضوابط و تنظیمات زیست محیطی مدیریت کند. این «پروبلماتیک» می‌تواند مستلزم تقویت لجستیک غذا، همکاری در پیمان‌ها و نهادهای چندجانبه منطقه‌ای و جهانی باشد تا منظومه امنیت غذا را انعطاف‌پذیرتر و پذیرای منافع واردکنندگان مواد غذایی کند. حفظ سیستم تجارت چندجانبه مواد غذایی و اجتناب از انواع محدودیت‌های صادراتی که در طول بحران جهانی غذا در سال‌های اخیر رخ داده، الزامات فوری هستند.
در حال حاضر ترکیه، افغانستان، عراق، آذربایجان از کشورهایی محسوب می‌شوند که برای تأمین منابع آبی مطمئن و نیازهای تغذیه‌ای پایدار جمعیت خود با ایران رقابت می‌کنند، این رقابت منجر به افزایش اصطکاک‌های ژئوپلیتیکی می‌شود و مناطقی را که دارای آب یا مازاد مواد غذایی سالم تولید می‌کنند، در مزیت مشخصی قرار می‌دهند. حتی کمبود و اختلالات زنجیره تأمین باعث تحولات ژئوپلیتیکی می‌شود. رشد مواد غذایی مغذی به دلیل اختلالات آب و هوایی نیز به طور فزاینده‌ای چالش برانگیز خواهد شد.
ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در حال حاضر با کاهش زمین‌های زراعی و اثرات تغییرات آب و هوایی مواجه هستیم. به عنوان مثال، تخریب زمین در حال حاضر بهره‌وری ۲۳ درصد از زمین‌های کشاورزی جهان را کاهش داده و بیش از ۵۷۷ میلیارد دلار از تولید سالانه کشاورزی در معرض خطر از دست دادن گرده افشان‌ها است. انتظار می‌رود تولید جهانی غذا با تغییرات اقلیمی ۸ درصد کمتر رشد کند. همچنین انتظار است بازده میوه‌ها و سبزیجات تحت سناریوی تغییرات آب و هوایی تا ۶ درصد کاهش یابد.
یکی از مسائل اصلی این است که آیا می‌توان غذا را با موفقیت به عنوان یک ابزار ترکیبی برای گسترش نفوذ و به دست آوردن متحدان، تسلیحاتی کرد. بنابراین، مهم این نیست که چگونه ژئوپلیتیک بر امنیت غذایی تأثیر می‌گذارد، بلکه این است که چگونه امنیت غذایی بر ژئوپلیتیک تأثیر می‌گذارد. آیا این به اصطلاح تقابل «شمال جهانی» در مقابل «جنوب جهانی» خواهد بود؟ یا چنین ساده‌سازی کافی نخواهد بود، زیرا تنش‌های ژئوپلیتیکی، ما را به مسیر زنجیره‌های تأمین متنوع‌تر، سرمایه‌گذاری بیشتر در تولید محلی و توسعه قوانین و مکانیسم‌های بین‌المللی جدید سوق می‌دهد؟
ظهور قدرت جدید در تأمین امنیت غذایی جهان
بدون تردید در آینده، چالش‌های مربوط به اختلالات زنجیره تأمین ناشی از اقلیم و سوءتغذیه منجر به افزایش ناآرامی و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی می‌شود. همان‌گونه که در طول همه‌گیری، شاهد بودیم که کشورها برای مبارزه با تورم غذا، قیمت‌گذاری، با نادیده گرفتن موافقت‌نامه‌های تجاری طولانی‌مدت و تهدید اتحادهایی ژئوپلیتیکی، منابع غذایی را احتکار و صادرات خویش را یا محدود و یا متوقف کرده بودند. از زمان همه‌گیری، زنجیره‌های تأمین جهانی در نتیجه تغییر روابط بین‌المللی دچار نوسان شده است؛ بازگشت ترامپ، جنگ تجاری ایالات متحده و چین، جنگ روسیه و اوکراین و تجدید خصومت‌ها بین اسرائیل غاصب و حماس و درگیری‌ها در لبنان و سوریه و حضور داعش در عراق، مسئله حوثی‌ها و مصائب طالبان در افغانستان، ترکیبی از این عوامل – بحران مهاجران، سوءتغذیه و اختلال در زنجیره تأمین ناشی از بدتر شدن تغییرات آب و هوایی – نیاز فوری به تأمین مواد غذایی مطمئن‌تر در وضعیت سیاسی پرنوسان‌تری ایجاد کرده است. از سوی دیگر اینکه حکمرانی ضعیف بر ظرفیت کشورها برای یک واکنش سیاسی مناسب و پاسخگویی به بحران‌های ادواری غذایی تأثیر منفی می‌گذارد.
در این میان رابطه با آمریکای لاتین برای تعدیل بحران‌های مقطعی غذایی امری مؤثر محسوب می‌شود. آمریکای لاتین با پتانسیل تولید انبوه، روابط تجاری ایجاد شده با بزرگترین اقتصادهای جهان و منبع قوی نیروی کار، نقشی اساسی در رسیدگی به کمبود غذا در جهان ایفا می‌کند. اما در این برهه زمانی، آمریکای لاتین به طور منحصر به فردی، موقعیت خود را به عنوان یک تأمین کننده جهانی گوشت، علوفه، میوه و سبزیجات ارتقا می‌دهد. این منطقه در حال حاضر یک ابرقدرت کشاورزی صنعتی است که حدود یک‌چهارم صادرات جهانی محصولات کشاورزی و شیلاتی را به خود اختصاص داده است. این منطقه دارای بیشترین سرانه زمین کشاورزی و آب در دسترس است و تنها با داشتن ۱۵ درصد از مساحت زمین، ۲۹ درصد بارندگی جهانی را دریافت می‌کند و ۳۳ درصد از منابع تجدیدپذیر در دسترس جهانی را در اختیار دارد. همچنین ۴۰ درصد از آب شیرین جهان را ذخیره می‌کند.برای آمریکای لاتین با مجموع نیروی کار بیش از ۳۰۰ میلیون نفر، همه چیز فراهم است تا ظرفیت رو به رشد منطقه را منجنیق کند.
بر اساس داده‌های آمریکای لاتین و عملکرد تاریخی تولید و صادرات جهان از ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ و تا سال ۲۰۵۰ میلادی، آمریکای لاتین می‌تواند از هر ۵ میوه و سبزی ۲ تا ۳ میوه را در سطح جهان عرضه کند. در این منطقه، ظرفیت تولید و مزیت ژئوپلیتیکی توأمان وجود دارد.
بسیاری از میوه‌ها و سبزیجاتی که منطقه خاورمیانه تولید می‌کند به دیگر بازارهای ژئوپلیتیکی مهم از جمله ایالات متحده، اتحادیه اروپا و چین صادر می‌شود. در واقع، بیش از ۶۰ درصد از کل تولید مکزیک به ایالات متحده صادر می‌شود. به عبارت دیگر، در جهانی با جمعیت بیشتر و ناامنی غذایی، آمریکای لاتین در حال حاضر به عنوان یک سبد میوه برای قدرتمندترین شرکای تجاری جهان عمل می‌کند. آمریکای لاتین هیچ وفاداری، پیمان یا لطف خاصی با هیچ یک از اقتصادهای بزرگی که در حال حاضر برای تسلط جهانی در تلاش هستند، ندارد. به عبارت دیگر، آمریکای لاتین یک شریک امن و قابل اعتماد است که علاقه و توانایی شروع جنگ‌های بین‌المللی را ندارد. حال اگر این بی طرفی به خوبی مدیریت شود، قدرت چانه‌زنی و فرصتی گسترده‌تر برای استفاده از وابستگی بزرگترین اقتصادهای جهان به آمریکای لاتین در زمینه ژئوپلیتیک ایجاد می‌کند.
در دنیای واقعی در جهانی که برای برآوردن نیازهای غذایی رو به رشد مردمش به چالش کشیده شده است، آمریکای لاتین موقعیت بسیار خوبی دارد؛ علاوه بر این، بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین نیاز مبرم به کود اوره داشته همچنین، سطح خوبی از مکالمه زبان انگلیسی را می‌دانند؛ قابلیت دیگری که آنها را قادر می‌کند تا به راحتی از بازارهای بین‌المللی استفاده کنند. البته چند سال آینده برای آمریکای لاتین حیاتی است تا بتواند خود را به عنوان یک تأمین کننده مهم غذا در جهان تثبیت کند. این منطقه باید با سرمایه گذاری در زیرساخت‌ها، افزایش دسترسی به فناوری و دانش در سراسر منطقه، افزایش پایداری مالی برای مشاغل تولیدی و افزایش آگاهی جهانی از پتانسیل کشاورزی آمریکای لاتین، به افزایش ظرفیت خود برای تغذیه جهان با مواد غذایی مغذی ادامه دهد.
آمریکای لاتین به حفظ روابط تجاری قوی اما بی طرف با بزرگترین اقتصادهای جهان ادامه می‌دهد. دولت‌های ملی در سراسر منطقه می‌توانند با اجرای سیاست‌هایی که شفافیت و کارایی بیشتری را با جایگزینی عدم اطمینان با پیش‌بینی‌پذیری و ثبات بازار ایجاد می‌کنند، تداوم رشد تجارت را تسهیل کنند. آمریکای لاتین با پتانسیل گسترده‌ای که برای تولید محصولات کشاورزی دارد، روابط تجاری عمیق با بزرگترین قدرت‌های اقتصادی جهان و وضعیت در حال ظهور به عنوان یک تأمین کننده جهانی مواد غذایی مغذی، نقشی حیاتی در تغذیه جهان ایفا می‌کند. با انجام این کار، منطقه این پتانسیل را دارد که ارتباط ژئوپلیتیکی خود را افزایش دهد و رفاه منطقه و مردم را بالا ببرد.
آمریکای لاتین در صف مقدم مقابله با ناامنی غذایی
ایران طی یک دهه آینده با چالش‌های مهمی در تأمین کالاهای اساسی، خوراک دام و غذای پایدار برای جمعیت رو به رشد خویش مواجه است. بحران در دشت‌ها، رشد منفی سرمایه گذاری، استهلاک زیرساخت‌ها، خشکی و خشکسالی، سوءتغذیه و اختلالات زنجیره تأمین ناشی از تغییرات آب و هوایی، نیاز فوری به تأمین مواد غذایی از منابع قابل اعتماد را ایجاد کرده است که به دلیل بی ثباتی ژئوپلیتیکی در منطقه خاورمیانه تسریع شده است.
امروز آمریکای لاتین از نظر استراتژیک برای مقابله با کمبود غذا در صف اول جهان قرار دارد و ۳ عنصر حیاتی پتانسیل تولید عظیم، موقعیت ژئوپلیتیکی خنثی و منبع نیروی کار قوی را در بطن خویش ارائه می‌دهد؛ حال باید دید به موازات نیاز مبرم به کود اوره، توانمندی که در کشور در تولید این محصول وجود دارد، برای استفاده از این مزیت‌های فرامرزی چه کاری می‌توانیم در کارائیب انجام دهیم؟ راه حل ایده آل حفظ و تقویت سیستم تجارت جهانی مبتنی بر قوانین چندجانبه و سیستم پولی بین‌المللی خواهد بود.
تجارت ایران با آمریکای لاتین چگونه محقق می‌شود
تقویت سیستم تجاری مستلزم احیای مکانیزم حل و فصل اختلافات WTOو عضویت در آن است. همچنین مستلزم پیشرفت بیشتر در برخورد با یارانه‌ها و محدودیت‌های تجاری امنیت ملی و توسعه قوانین و هنجارهای بین‌المللی در مورد استفاده و طراحی مناسب از سیاست‌های کشاورزی است. برای تقویت سیستم پولی بین‌المللی به تلاش‌های هماهنگ برای عضویت در پالرمو و FATF و جلوگیری از پراکندگی سیستم پرداخت جهانی و استانداردها و مقررات مربوطه نیاز است.
ما همچنین باید از یک شبکه ایمنی مالی جهانی با منابع خوب و کارآمد اطمینان حاصل کنیم، اندازه‌گیری و نظارت بر جریان‌های «کریپتوهای مرزی» را بهبود بخشیم و گفتگوی جهانی در مورد بازسازی منابع آب، غذا و انرژی را حفظ کنیم. بنابراین، ما به گام‌های عملی برای بازسازی اعتماد نیاز داریم.
دومین گام عمل‌گرایانه، همکاری با یکدیگر در زمینه‌های مورد علاقه مشترک است. برای مثال، آب و تغییرات اقلیمی را در نظر بگیرید. اخیراً بیش از ۷۰ کشور از طریق بحث‌های ساختاری تجارت و ثبات محیطی WTO گردهم آمده‌اند تا فرصت‌هایی را برای ارتقای تجارت کالاها و خدمات انرژی‌های تجدیدپذیر شناسایی و شاهد پیشرفت در خدمات و تجارت دیجیتال باشند. محدودیت‌های سیاستی در این حوزه‌ها با رشد سریع اقتصاد جهانی زیاد است. اما با درک این موضوع، ۹۰ کشور که بیش از ۹۰ درصد تجارت جهانی را نمایندگی می‌کنند، با هم در جهت قوانین مشترک تجارت دیجیتال کار می‌کنند و ۷۱ عضو حول یک توافقنامه چندجانبه WTO در مورد مقررات داخلی خدمات گردهم آمدند که هدف آن ترویج چارچوب‌های نظارتی شفاف‌تر، قابل پیش‌بینی و کارآمدتر است و انتظار می‌رود هزینه‌های تجارت خدمات را تا ۱۲۷ میلیارد دلار کاهش دهد.
کشورهای غیرمتعهد از جمله ایران نیز می‌توانند با استفاده از پتانسیل عضویت در پیمان‌های منطقه‌ای بریکس، شانگ‌های، اوراسیا و قدرت اقتصادی و دیپلماتیک خود برای امنیت غذایی خویش و جهان نقش بزرگ‌تری ایفا کنند.
امنیت غذایی جهانی در حال حاضر در وضعیت «بحران چند بعدی» قرار دارد، اما بحران‌ها نیز فرصت‌هایی را ارائه می‌دهند. تحولات ژئوپلیتیکی اخیر ایرادات مدل امنیت غذایی متعارف (به عنوان جریان اصلی) و همچنین مزایای یک انگاره جایگزین و تلفیقی را نشان داده است. الگوی اول؛ مدل «فناورانه-سرمایه‌داری صنعتی‌سازی و تجاری‌سازی کشاورزی» است که توسط شرکت‌های بزرگ کشاورزی طراحی شده و به طور گسترده توسط سازمان‌های مالی و توسعه‌ای بین‌المللی بزرگ، شبکه بین‌المللی مؤسسات تحقیقاتی کشاورزی و به طور فزاینده‌ای توسط دولت‌های ملی به اشتراک گذاشته شده و منتشر می‌شود.
الگو دیگر، مدلی از پایین به بالا است که توسط شرکت‌های کوچک و متوسط خصوصی، تعاونی‌های کشاورزان خرده پا، سازمان‌های اجتماعی، سازمان‌های مردمی محلی و محققانی که در سطوح محلی کار می‌کنند و بر اساس تجارت در مرزهای مشترک با همسایگان (۱۶ کشور) است. این مفهوم از حاکمیت غذایی هم نقد مدل بالا به پایین است و هم جایگزینی برای آن به شمار می‌رود. مدل قبلی از دهه ۱۹۵۰ بر کشت فشرده و توسعه محصولات کشاورزی مسلط بوده است. این امر تولید جهانی را به قیمت هزینه‌های قابل توجه زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی به ویژه در سطوح محلی افزایش داده اما نتوانسته است امنیت غذایی قابل اعتمادی را تأمین کند. مدل اخیر ذیل کشاورزی احیاگر، اکثریت غذای جهان را در مساحت بسیار کوچک‌تری از زمین، با استفاده از منابع کمتر، با حمایت بسیار کمتر دولتی و نهادی و با تأثیرات زیست‌محیطی بسیار کمتر فراهم می‌کند، اما منحصراً هیچ از این دو مدل قابل تجویز راهبردی برای اکوسیستم شکننده کشاورزی خاورمیانه نیست و سریعاً باید به دنبال تدوین دکترین جدیدی برای امنیت غذایی ایران بود.
Source: فاطمه امیر احمدی
واردات میوه‌های گرمسیری ۲۸ درصد کاهش یافت
سید روح‌اله لطیفی، مدیرکل سابق دفتر مطالعه، پایش و توسعه بازار سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران درباره میزان واردات میوه در ۸ ماهه امسال به خبرنگار مهر گفت: از ابتدای سال تا پایان آبان ماه بیش از ۳۵۶ هزار و ۲۵۶ تن انواع میوه گرمسیری شامل موز، آناناس، انبه و نارگیل به ارزش ۲۱۹ میلیون ۷۶۵ هزار و ۸۹۲ دلار وارد کشور شد که نسبت به ۸ ماه سال قبل ۲۲.۶ درصد در وزن و ۲۸.۴ درصد در ارزش کمتر شده که بیشترین کاهش نیز مربوط به واردات موز بوده است.
وی افزود: در این ۸ ماه، ۲۸۹ هزار و ۹۳۲ تن انواع موز به ارزش ۱۷۷ میلیون و ۶۶۷ هزار و ۹۲۱ دلار از ۹ کشور وارد کشور شد.
وی ادامه داد: هند با فروش ۱۱۹ هزار و ۲۸۸ تن موز به ارزش ۶۸ میلیون و ۸۷۱ هزار و ۵۷ دلار ۴۱.۱ درصد، ترکیه با فروش ۱۰۸ هزار و ۸۹۱ تن موز به ارزش ۶۹ میلیون و ۴۷۸ هزار و ۶۷۵ دلار ۳۷.۵ درصد، فیلیپین با ۳۹ هزار و ۶۰۷ تن به ارزش ۲۶ میلیون و ۱۹ هزار و ۴۲۵ دلار ۳۷.۵ درصد و پاکستان با ۱۵ هزار و ۷۰۷ تن ۵.۴ درصد از وزن فروش موز به ایران را به خود اختصاص دادند. کشورهای اکوادور با ۱۹۷۷ تن، امارات با ۱۷۶۶ تن، گرجستان با ۱۳۲۰ تن، ویتنام با ۷۸۱ تن و لبنان با ۲۱ تن از دیگر فروشندگان موز به ایران بودند.
واردات آناناس افزایشی بود
لطیفی در ادامه سخنان خود به سایر میوه‌های وارداتی اشاره کرد و گفت: در ۸ ماهه امسال ۹ هزار و ۵۹۶ تن آناناس به ارزش ۷ میلیون و ۸۲۶ هزار و ۹۱۴ دلار از ۳ کشور وارد ایران شد که نسبت به ۸ ماهه سال ۱۴۰۲ با رشد ۴۲ درصدی در وزن و ۳۷.۵ درصدی در ارزش همراه بوده است.
وی اضافه کرد: ۳ کشور فروشنده آناناس به ایران به ترتیب فیلیپین با ۷ هزار و ۴۱۰ تن به ارزش ۵ میلیون و ۹۷۰ هزار و ۷۵۱ دلار و سهم ۷۷.۲ درصدی، ترکیه با ۲ هزار و ۹۶ تن به ارزش یک میلیون و ۷۶۲ هزار و ۹۳۰ دلار و کنیا با ۷۲ تن به ارزش ۷۴ هزار و ۶۱۸ دلار بودند
حجم واردات انبه و نارگیل به کشور
مدیرکل سابق دفتر مطالعه، پایش و توسعه بازار سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران درباره میزان واردات انبه هم عنوان کرد: از ابتدا سال تا پایان آبان ماه امسال، ۵۴ هزار و ۵۱ تن انبه به ارزش ۳۲ میلیون و ۶۰۲ هزار و ۱۵ دلار از پاکستان به کشور وارد شد که نسبت به مدت مشابه سال قبل با رشد ۳۳.۵ درصدی در وزن و ۱۱.۲ درصدی در ارزش همراه بوده است.
وی ادامه داد: در این مدت ۲ هزار و ۶۷۷ تن نارگیل به ارزش یک میلیون و ۶۶۹ هزار و ۴۲ دلار از ۵ کشور به مقصد ایران خریداری شد که نسبت به ۸ ماهه سال گذشته، ۳۵ درصد در وزن و ۳۴ درصد در ارزش کاهش داشته است.
لطیفی در پایان گفت: هند با فروش ۱۲۶۵ تن به ارزش ۷۹۷ هزار و ۱۷۷ دلار، ویتنام با ۱۲۱۸ تن به ارزش ۷۴۰ هزار و ۵۷۶ دلار، امارات با ۱۱۳ تن به ارزش ۶۹ هزار و ۲۹ دلار، تایلند با ۷۸ تن به ارزش ۴۶ هزار و ۸۷۸ دلار و افغانستان با ۳.۲ تن نارگیل به ارزش ۱۵ هزار و ۳۸۲ دلار، ۵ کشور صادرکننده نارگیل به ایران از ابتدای سال تا پایان آبان ماه بودند.
Source: فاطمه امیر احمدی
بومی‌سازی ۶ گونه ماهیان خاویاری در لرستان
به گزارش خبرگزاری مهر، وجود دو هزار و ۵۰۰ کیلومتر رودخانه دائمی و فصلی در لرستان و بهره‌مندی از آب‌وهوای متنوع، باعث شده است لرستان با ظرفیت کم‌نظیری در بخش شیلات و تولید انواع ماهیان سردابی و گرمابی و همچنین خاویار داشته باشد.
بهزاد انصاری رئیس گروه آبزی‌پروری اداره کل شیلات لرستان در حاشیه بازدید از مزرعه ماهیان خاویاری شهرستان ازنا روستای «محمودآباد» با اشاره به اینکه توسعه ماهیان خاویاری را در کل استان دنبال می‌کنیم، اظهار داشت: باتوجه‌به منابع آبی و روان آب‌هایی که در استان داریم می‌توانیم بهترین بهره‌برداری را در سطح استان داشته باشیم.
وی افزود: برنامه توسعه ۱۰ هزارتنی ماهیان خاویاری در شیلات استان را داریم که در صورت بهره‌برداری ۱۰ درصد از تولید این ۱۰ هزار تن را خاویار تشکیل می‌دهد.
رئیس گروه آبزی‌پروری اداره کل شیلات لرستان، گفت: شش گونه ماهیان خاویاری در استان شامل سیبری، فیل‌ماهی، اوزون‌برون، قره برون و شیپ توان استحصال را دارند.
انصاری با اشاره به اینکه سونوگرافی ماهیان خاویاری در استان انجام می‌شود، گفت: سونوگرافی هم کیفیت خاویار را نشان می‌دهد و هم جداسازی ماهیان نر و ماده از یکدیگر را نشان می‌دهد.
وی بیان کرد: باتوجه‌به منابع آبی و ظرفیت‌های موجود تکثیر ماهیان خاویاری را هم در دستور کار داریم.
Source:
چای با ارز ترجیحی وارد نمی‌شود
به گزارش خبرگزاری مهر، اعضای هیئت‌مدیره اتحادیه چای کشور در پاسخ به برخی اظهارات استاندار گیلان از جمله تخصیص ارز ترجیحی به واردات چای اعلام کرد، حدود دو سال است که چای از فهرست کالاهای دریافت کننده ارز ترجیحی خارج شده و اساساً از آن زمان واردات این کالا، مشمول دریافت ارز ترجیحی نمی‌شود.
همچنین دولت در راستای حمایت از چای داخلی و افزایش هزینه واردات چای خارجی، مالیات ارزش افزوده غیرقابل استرداد چای وارداتی را از یک درصد به ۱۰ درصد و حقوق و عوارض گمرکی را از یک درصد به ۴ درصد افزایش داده است و بدین ترتیب در هیچ دوره دیگری تفاوت قیمت میان چای وارداتی و چای ایرانی تا این اندازه فاحش نبوده است.
از طرفی در طول بیش از یک سال گذشته، شاهد فروش اجباری بیش از ۲۰ هزار تن چای ایرانی به واردکنندگان و واحدهای تولید و بسته بندی چای در ازای واردات بودیم که تخمین زده می‌شود بیش از ۱,۰۰۰ میلیارد تومان برای این موضوع به کارخانجات چای خشک کنی مورد تأیید سازمان چای در شمال کشور پرداخت شده است.
در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ شاهد کاهش واردات چای از حدود ۷۵ هزار تن به ۴۲ هزار تن بودیم. با این حال ذکر این توضیح ضروری است که کاهش دستوری واردات نه تنها به سود تولید داخل و افزایش تقاضای چای ایرانی نشد بلکه منجر به افزایش غیرمنطقی قیمت، رواج عرضه چای تقلبی، قاچاق، ته‌لنجی و مواردی از این قبیل شد که چالش‌های خاص خود را برای جامعه به دنبال دارد.
استاندار گیلانی در جایی اشاره کرده‌اند که حداکثر ١٠ نفر بازار واردات چای را در دست دارند، در این خصوص باید عنوان کرد که فعالان رسمی حوزه واردات و توزیع چای بیش از ١٦٠ مجموعه حقیقی و حقوقی هستند که با احتساب واحدهای تولید و بسته بندی و تمامی افرادی که به صورت مستقیم با آنها همکاری می‌کنند، در مجموع ۱۲ هزار نفر در این حوزه فعال هستند.
همچنین قابل ذکر است که میزان تولید چای در کشور حدود ۳۰ هزار تن و میزان نیاز حداقل ۱۱۰ هزار تن در سال است. از میزان چای تولیدی در کشور حدود ۲۰ هزار تن آن پتانسیل مصرف داخلی داشته و باقی صادر می‌شود.
در نتیجه بر اساس نیاز کشور همواره حدود ۹۰ هزار تن چای به صورت قانونی یا غیرقانونی وارد و مصرف می‌شود. بنابراین هرگونه مداخله غیرکارشناسی در عرضه و تقاضای چای اعم از داخلی یا وارداتی منجر به افزایش قیمت‌ها و رونق بیش از پیش قاچاق، تقلب و ورود محصولات غیر بهداشتی و غیر استاندارد خواهد شد که علاوه بر متضرر شدن مصرف کنندگان نهایی که عمدتاً از اقشار ضعیف جامعه هستند، سلامتی جامعه را نیز تهدید خواهد کرد.
Source: