Bugünü ve yarını yakalamak – DURAN GÜLDEMİR
Ülkemizde eğitimde gelinen son nokta artık “test ve tost”. Eğitim bu iki sözcüklerle anlatılamayacak kadar ciddi bir konu elbette. Ancak bugün gelinen noktada bu iki sözcüğün altında yatan gerçekleri de ciddiye almak ve bunları mutlaka dile getirmek gerekiyor. Çünkü, geleceğimiz çalınmaktadır. Öner Yağcı, Erdal Atabek’in bir yazısında (Cumhuriyet Kitap eki, 29 Mayıs 2025, sayı 1841.) “Gelecek, bir ülkenin eğitimiyle çalınır” sözünü hatırlatarak onun “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” konusundaki kaygılarını aktarmıştı. Atabek söz konusu son yazısında, “Ne oldu da ‘eğitim’ kaldırıldı da yerini ‘maarif’e bıraktı” sorusunu sorduktan sonra ve şu gerçeği dile getirmekte, “Böylece; ‘soransorgulayan düşünen-tartışan insan’ yerine, ‘sormayansorgulamayan-biat, itaat eden insan’ yetiştirilecektir” demektedir. Oysa, 21. yüzyılın ilk çeyreğini yaşadığımız şu zamanda bilimde, teknolojide ve daha birçok alanda öyle hızlı gelişmeler oluyor ki bırakın beş, on yıl öncesini, bir yıl öncesinde bile hayal edemeyeceğimiz büyük gelişmelere, başarılara tanık oluyoruz. BİLİMSEL GELİŞMEYE SEYİRCİ KALMAK Ancak bu baş döndürücü gelişmeler karşısında nedense hep geç kalıyoruz. Yani hep seyirci konumuna düşüyoruz. Marifet seyirci olmak değil tabii. Bütün bunlara katkıda bulunmak, hatta onun öncülüğünü yapmak. Bunun yolu da yordamı da belli aslında. Mustafa Kemal Atatürk yıllar önce bize o yolu göstermiş; “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir” diyerek en doğru yolun ne olduğunu açıkça anlatmıştır. Bu düşüncesini kendisine rehber edinerek başta eğitim olmak üzere yaşamın her alanında yaptıklarıyla Türkiye Cumhuriyeti’ni çağdaş ülkeler düzeyine çıkarmayı amaçlamış ve bu yolda büyük başarılara imza atmıştır. Gelişmiş toplumlar da dahil bu durumun yüzyıllar öncesine dayandığını biliyoruz ama işin asıl üzücü olan tarafı şu elbette: Yaşamımızı kolaylaştıran bunca gelişmeden sonra, bizim “seyirci” anlayışının değişmemesi… Bırakın yüzyıllar öncesini yakın tarihte bizzat tanık olduğumuz kimi olaylar bile anlatmaya yetiyor bazı gerçekleri. Amerikalı astronot Neil Armstrong, 20 Temmuz 1969 tarihinde Apollo 11 ile yaptığı uzay yolculuğunda Ay”a ilk kez ayak bastığında, küçük bir kasabada tanık olduğum o tepkileri daha dün gibi anımsıyorum. Bu olay radyodan verildiğinde, genciyle yaşlısıyla çoğu insan bunun olanaklı olamayacağını öyle yüksek sesle iddia ediyorlardı ki, o tepkiler karşısında aklı başındaki birkaç genç susmak zorunda kalmıştı. Bunun yanlış olduğu ancak yıllar sonra anlaşılmış, Anadolu insanı o günlerdeki çaresizliğini “Eller gider Ay’a, biz kaldık yaya” esprisiyle dile getirmiştir. Aynı halk bugün de aynı espri anlayışıyla “test ve tost” diyerek eğitimde yaşanan acı tabloyu gözler önüne sermektedir. EĞİTİMDE İKİ SÖZCÜK: TEST VE TOST Yıllardır yalnızca adı değişen sınavlarla ortaokul, lise ve üniversiteli milyonlarca öğrenciyi testle yarıştırıp tostla açlıklarını yatıştırmaya çalışmıyor muyuz? Nedenler bunlarla sınırlı değil ama bütün bunların sonunda karşılaşılan durum hiç de iç acıcı değil. Son yıllarda bin bir emekle düzenlendiğini bildiğimiz kitap fuarlarında, çoğu katılımcının dikkatini çeken şu ilginç saptamaya ne demeli? Fuara gelen ilkokul, ortaokul, hatta liseli gençlerin ilgi gösterdikleri kitapların başında, ünlü futbolcuların yaşamlarını anlatan kitaplar ile test kitapları gelmektedir. İşte bütün bunların sonunda eğitimde gelinen acı tablo, “test ve tost…” diye dile getiriliyor ne yazık ki. Bu bir zorunluluk olmamalı. Her alanda olduğu gibi özellikle eğitim alanında çağın koşullarına uygun bir eğitim anlayışı bir an önce yaşama geçirilmelidir. Çünkü “geleceğimiz çalınmaktadır.” Bu nedenle çocuklarımızın geleceğine, “hep birlikte” sahip çıkmalıyız. Yoksa “eller giderken Ay’a, bizim yaya kalmamız” böyle sürüp gidecek. DURAN GÜLDEMİR EĞİTİMCİ/ YAZAR
Source: Olaylar Ve Görüşler
İnsanlıktan çıkma hallerinin son perdesi…
Açlıktan ölmekte olan çocuklara mama, ilaç, giyecek, bez götürmeye çalışan yardım gemisi Madleen’e İsrail el koydu. 12 aktivist gözaltına alındı. Soykırıma varan savaş… Savaşın kuralları da vardır. Bizim Babıâli’mizi anlatmaya çalıştığımız söyleşinin içinde, Zeynep Avcı , çok can sıkıcı gelişmelerin yaşanmakta olduğu bir süreçte, sevgili felsefe bilgemiz Prof. Mübeccel Kıray ’a kaygılarını aktarırken dünyanın en karamsar gelişmelerinin yaşandığı günler üzerinden, çok anlamlı sonuç değerlendirmelerini de paylaşmıştı. Ülkemizde yaşadığımız dibe vuruş, karanlık günlerde, iyimserliğin de açıklaması olabilecek Kıray Hoca’nın altını çizdiği çarpıcı sözlerden bir iki cümle ile “Ülkemizde yaşanan karanlık günler ile dünya çapında yaşanan olumsuz gelişmeler arasında da doğrudan yaşanan sıkı bağların ilişkisi izlendiğinde. İnsanlığın devamı, nefes alınabilmesinin de çıkış yolları arasındaki bağlar, insalık, uygarlıklar tarihlerinin içindeki yaşanmışlıklar üzerinden bir bir gözlemlenebiliyor. Birinci, ikinci dünya savaşlarını yaşatan karanlık günler, insanlık, barış adına nefes alınabilen süreçler…” *** Yine Amerika’dan dünyaya pompalanan çok kirli bir ittifakının sonuçları üzerinden, bizi doğrudan etkileyenleri Ortadoğu üzerinden kurulmuş tuzakların en ağır sonuçlarının yaşanmakta olduğu günlerin tanıklıklarıyla yüzleşip duruyoruz. Ülkemiz topraklarından ise her yerden birden fışkıran hak arayışlarının güçlenen sesleri yükselişte. Saray ittifakı panikatakla, operasyon üzerine yeni operasyonlar üreterek, yargısız infaz suçlamalarını, her geçen günde yeni bir operasyon numarası kaydı ile çoğaltarak sindirme düşünde. Ters teptiğini algılayabilmenin uzağında… Üretimin her alanında, tarımı, sanayisi, iş bulabilme olanakları giderek küçülmüş, geri tepen krizleriyle, çaresizlik, çözümsüzlükten beslenen toplumsal bilinçlenme ile hak arayışların sesleri susturulamıyor. Bayram günlerinde çaresiz, herkes kendi çapında kesesinin küçüklüğüne bakmaksızın, içi titreyerek yaptığı harcamalarla, borçlanmaları, yaşamlarını sürdürebilme gerçekleriyle yüz yüze kalacak. Bugün, kaldığımız yerden, kendi gerçeklerimizle, “Nerede kalmıştık” sorgulamalarımızla yüz yüzeyiz. Bayram günlerinin kargaşasında öğrendiklerimizle, yargısız infazlarla Silivri’de toplananlar sığdırılamayınca, çaktırmadan başka başka yerlere taşındıklarndan, aileleri görüş için uzun yolculuklar yapmak gerçeği ile yüzleşivermişler. Saray erki, “İnadım inat, bana hak yaptığım yeni yol yürüyüşlerimden sizleri ezer, cezaevlerine sınırsız tıkabilirim” havalarını sürdürebilecek mi? *** Trump , kendisini yeniden yaratmış, yıldız yapmış reklamcısı ile savaşırken İsrail’in her adımında arkasında durma siyasetinde, Filistinli çocukların öldürülmelerine seyirci kalıyorken sizce, Cumhurbaşkanı Erdoğan ’ın hangi ölçeklerde arkasında duramayı seçecektir? Seçse neleri değiştirebilecektir? Ortadoğu’da kimin eli kimin cebinde? Ortadoğu bataklığında kimler kimlerin yanında? Toz duman… Yoksa siz ülkemizin gidişi üzerinden hâlâ karamsar mısınız? Bu kadar karanlığın ardından günün aydınlanmayacağına inanmayanlardan, doğanın gerçeklerine karşı çıkmaya kalkışanlardan mısınız?
Source: Şükran Soner