AKP’li üyeden 3 çocuklu kadına taciz ve tehdit
Ramazan kumanyası götürdüğü 3 çocuklu bir kadını taciz ettiği iddia edilen AKP Zonguldak İl Genel Meclis üyesi Ahmet Eyrilmez hem partisinden hem de meclis üyeliğinden istifa etti.
Eyrilmez’in fitre parası verdiği Ö.Ç., çocukları ile birlikte yalnız yaşadığını ve küçük çocuğu olduğu için çalışamadığını ve geçinmekte zorlandığını belirtti. Bir tanıdığının Eyrilmez için “yardımcı oluyor” deyip numarasını verdini ve bunun üzerine kendisini aradığını belirten kadın, Eyrilmez’in evine yardım kartı getirdiğinde zorla öpmeye çalıştığını iddia etti.
Yardım alabilmek için resmi kurumlar dahil birçok yere başvurduğunu belirten kadın, buralardan dönüş alamadığını aktardı. Eyrilmez’in Whatsapp üzerinden kendisiyle iletişim kurmaya başladığını söyleyen Ö.Ç., “Ben ayağımda çocuğu sallarken beni kendisine çekip öpmeye çalıştı. Bana ‘ben senin ömür boyu yanındayım, sana sahip çıkacağım, ev, iş ayarlarım’ dedi. Sonrasında elini omzuma doğru uzatıp, kendine doğru çekerek beni öpmeye çalıştı. Ben de kendisini ittim” dedi.
GERİ ADIM ATMAYACAK
Yaşananların ardından Eyrilmez’in kendisine mesaj atmaya devam ettiğini vurgulayan kadın, Eyrilmez’den şikayetçi olduğunu belirtti. Ancak daha sonrasında ise tehditler almaya başladığını belirtti. Kadın, “Bunlar iktidar partisinde görevleri var diye şikayetimi geri çekmeyeceğim” dedi.
Source: Haber Merkezi
Turpu bırakın sorunları çözün
Ali Can POLAT
Türkiye’de iktidar ‘turpun büyüğü’ diye gözdağı vererek siyasi çıkarını koruma peşine düşmüşken ülke, her geçen gün daha da yoksullaşıyor. İktidarın yanlış ekonomi politikalarını düşük maaş zamları, yüksek faiz ve enflasyonla ödeyen vatandaş yoksulluğa çare bekliyor. Ancak iktidarın siyasi hırsları, vatandaşın bu sabrını ve emeğini yok ediyor.
GERÇEKLER GÖRÜLMÜYOR
İktidar ülkenin gerçek sorunlarını sümenaltı ederken, önce İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun diploması iptal edildi, ardından İBB’de 560 milyar TL’lik (14.7 milyar dolar) yolsuzluk iddiasıyla soruşturma başlatıldı. İktidar, bu soruşturmanın etkisiyle sadece Merkez Bankası rezervlerinden 50 milyar dolar harcadı.
Vatandaş sorunlara çözüm beklerken iktidar, milletin parasını yaktı. Ekrem İmamoğlu operasonundan bu yana tam 1 ay geçti. Bu sürede Karaman Organize Sanayi Bölgesi’nde faaliyet gösteren Tayyar Yatırım’a ait Modern Çikolata fabrikasında, 12 Nisan’da, maaş alamadığı için eylem yapan işçilerden biri, “Faturamı ödeyemiyorum” diyerek tüfekle intihar girişiminde bulundu. Antalya’da 60 yaşındaki Selim Cabalar, geçinemediği için mobilya boyacılığı yapıyordu. Trafik kazasında sakat kalan Cabalar, önce işinden sonra evinden oldu şimdi parkta kurduğu çadırda yaşıyor. Osmaniye’de vatandaşlar semt pazarı toplanırken yerdeki artıkları toplarken görüntülendi. Yani Türkiye’nin her köşesinde iktidar siyasi güç gösterisi yaparken vatandaş açlık ve yoksulluğun pençesinde kıvrandı.
İşçi intihar ediyor, çiftçi iflasta, emekli aç kaldı
Türkiye’nin gerçek gündeminde yaşananlardan ve vatandaşın çözüm beklediği sorunlardan bazıları şöyle:
– İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin verilerine göre nisan ayının ilk iki haftasında üç çocuk/genç işçi, iş cinayetleri ile yaşamlarını yitirdi. 17 yaşındaki bir çocuk/genç işçi, intihar etti. Bir başka çalıştırılan çocuk da parmaklarını kaybetti.
– Tarlaları don vurdu. Borç içinde yüzen çiftçi haftalardır hükümetten eylem talebi bekliyor. Çiftçi temsilcileri, “Çiftçiye destek olmazsanız yiyecek gıdamız kalmayacak” diye uyardı.
– İstanbul Beşiktaş’ta 70 yaşındaki Mehmet Amca, sokaklara iş aradığına dair ilanlar astı. Emekli maaşıyla geçinemeyen Mehmet amca için yardımsever iş insanları devreye girdi.
– Çorum’da çiftçi Şenol Şahin, tarladaki ürününe alıcı bulamayınca çürüyen tonlarca soğanını çöpe attı.
– Sokak röportajında konuşan emekli bir kadın, “Ablamın eşi de benim eşim de vefat etti. 14 bin TL’lik emekli maaşımı ikiye bölüp yaşamaya çalışıyoruz” diyerek ağladı.
– Hatay’da depremzedelerin tapusuna el konuldu. Depremzedelerin arazileri ‘rezerv alan’ ilan edildi ve yüzlerce mağdur aile Jandarma eşliğinde dövülerek arazilerinden çıkartıldı.
Hacer Foggo
Yoksulluk miras kalıyor
– Derin Yoksulluk Ağı Kurucusu Hacer Foggo, sık sık ziyaret ettiği yoksul mahallelerin gündemini aktardı. Çocukların okuldan koptuğunu belirten Foggo, “Ziyaret ettiğim hanelerde de artık eğitim alt basamağa indi, ailelerin önceliği artık kira ve gıda. Çocuklar ve aileleri artık eğitimi bir gelecek, bir umut olarak görmüyor. Her zaman söylediğim gibi bir çocuk eğitimden koptuğu anda yoksulluk döngüsüne girer ve yetişkin olduğunda da çıkma ihtimali yok denecek kadar azdır. Yani yoksulluk kalıcı hale geliyor ve çocuklar yoksulluğu miras alıyor” diye konuştu.
Source: Haber Merkezi
Çok şeyler göreceğiz daha!
Türkçe, matematik, fizik, kimya, resim, müzik, tarih, coğrafya, psikoloji, sosyoloji, pedagoji ve spor dersleri vardı. Profesörler öğretmenlik yapıyordu, tarih derslerine ordinaryüs profesörler giriyordu, müzik derslerini konservatuar profesörleri veriyordu.
Bunların yanı sıra, sağlık, makine, motor, fotoğrafçılık, kooperatif, ziraat, bağcılık, seracılık, ağaççılık, sütçülük, konservecilik, hayvancılık, arıcılık, tavukçuluk, balıkçılık, ipekböcekçiliği, inşaat, demircilik, marangozluk, dokumacılık, biçki-dikiş, ev idaresi, yemek dersleri vardı. Meslek dersleri uygulamalıydı, öğrenciler kazmayı küreği bizzat alıyor, tarlaya çıkıyor, alternatif tarım teknikleri üzerine çalışıyorlardı, fırına giriyor, ekmek pişiriyorlardı.
Devletten tek kuruş ödenek almıyorlardı, kendi ürettikleriyle gelir elde ediyorlardı, kendi diktiklerini giyiyorlardı.
Laboratuvarları vardı, fizik-kimya deneyleri yapıyorlardı.
Bisiklet, motosiklet kullanmasını öğreniyorlardı, motorlu balıkçı teknesi kullanmasını öğreniyorlardı.
Keman, akordeon, mandolin, bağlama çalıyorlardı, orkestraları vardı, Mozart, Vivaldi, Beethoven, Bach dinliyorlardı.
Arkeoloji eğitimi alıyorlardı, Efes’e, Bergama’ya, Perge’ye, Alacahöyük’e inceleme gezilerine gidiyorlardı.
Resim yapıyorlardı, bahçeleri heykellerle donatılmıştı, tiyatro salonları vardı, Sofokles’in, Moliere’in, Gogol’un, Çehov’un eserlerini sahneliyorlardı.
Sinema salonları vardı.
Voleybol, futbol oynuyorlardı, kortları vardı, tenis oynuyorlardı.
“Her mezunumuz en az 150 klasik okumuş halde diploma almalı” diye bir gelenekleri vardı; Gorki, Tolstoy, Zola, Shakespeare okuyorlardı, hangi kitabı okuyacağına öğrencinin kendisi karar veriyordu.
Günlük gazeteleri okuyorlardı, dergi okuyorlardı.
Asla “çocuklar” filan diye hitap edilmiyordu, birey’diler, isimleriyle hitap ediliyordu. Eğitimde ceza değil, sevgi, saygı, hoşgörü esastı. Dünyada eşi benzeri görülmemiş bir genelgeleri vardı, “öğrenci hakları” olarak bakılmıyor, “insan hakları” olarak bakılıyordu, bu resmi genelgeye göre, hiçbir öğretmen hiçbir öğrenciye el kaldıramaz, dayak atamaz, kötü söz söyleyemezdi, eğer bunları yaparsa, öğrencinin de aynı şekilde karşılık verme hakkı vardı!
Yurttaşlık bilgisi öğretiliyordu, düşünmek, sorgulamak öğretiliyordu, hukuk öğretiliyordu, demokrasi öğretiliyordu. Her cumartesi günü, müdürler, öğretmenler, öğrenciler aynı salonda buluşuyordu, geride kalan haftayı değerlendiriyorlardı. Ama, bu değerlendirme, öğretmenlerin gözüyle değil, öğrencilerin gözüyle yapılıyordu. Öğrenciler, korkmadan, çekinmeden, açık yüreklilikle öğretmenlerini eleştiriyor, rahatsız oldukları konuları dile getiriyorlardı. Öğretmenler ise, kendilerini savunmuyor, eleştirilen konuları bir daha yapmamak üzere sadece not alıyorlardı.
Bilimsel, laik, demokratik, toplumcu, evrensel nitelikli eğitimle, fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür gençler yetiştiriliyordu.
Kız-erkek beraberdi, karma eğitim yapılıyordu, kadın devriminin parçasıydı, Cumhuriyet öncesinde köylerinde kaderlerine terkedilen, insan bile sayılmayan kızlarımız, yok sayıldıkları o köylerde öğretmen oluyordu.
Köy Enstitüleri.
İlk, İzmir’de açılmıştı, İzmir Kızılçullu’da… Sonra? Eskişehir’de açıldı, Çifteler, Kırklareli’de açıldı, Kepirtepe, Kastamonu’da açıldı, Gölköy, Malatya’da açıldı, Akçadağ, Samsun’da açıldı, Ladik, Antalya’da açıldı, Aksu, Sakarya’da açıldı, Arifiye, Trabzon’da açıldı, Beşikdüzü, Kars’ta açıldı, Cılavuz, Adana’da açıldı, Düziçi, Isparta’ta açıldı, Gönen, Kayseri’de açıldı, Pazarören, Balıkesir’de açıldı, Savaştepe, Ankara’da açıldı, Hasanoğlan, Sivas’ta açıldı, Pamukpınar, Konya’da açıldı, İvriz, Erzurum’da açıldı, Pulur, Aydın’da açıldı, Ortaklar, Van’da açıldı, Erciş, Diyarbakır’da açıldı, Dicle… Türkiye’nin her coğrafi bölgesini kapsıyordu.
Hak arama bilinciyle, yurttaşlık bilinciyle eğitilen Köy Enstitüsü öğrencileri, tatilde memleketlerine, köylerine gidiyordu, karşılaştıkları haksızlıklara itiraz ediyorlardı, yanlışlıklara müdahale ediyorlardı. Eğitimli köy çocukları olarak, ahaliyi uyandırıyorlardı. E tabii rahatsızlık yaratıyorlardı… Toprak ağaları, din tüccarları, hırsız siyasetçiler telaşlanmıştı. Cahil ve gariban ahaliyi koyun gibi güdenler, Köy Enstitüleri’nin aydınlanma meşalesini söndürmek için çare arıyordu. İftiraya başladılar. “Dinsiz olmuş bunlar” dediler. “Kızlar erkekler aynı yerde yatıyor, fuhuş yapıyorlar” dediler. “Allahsızlık, milliyetsizlik” dediler. “Türk’e küfür merkezi” bile dediler. Netice? Kapısına kilit vurmayı başardılar.
(Niye kapatıldıklarını adeta kabak gibi izah eden hazin bir örnek vereyim… İlk köy enstitüsü, İzmir’de Kızılçullu’da açıldı, miladıydı. Eski adı Kızılçullu olan bugünkü Şirinyer’de, tee 1891 yılından beri Amerikan Koleji vardı. Osmanlı döneminde elde ettikleri imtiyazlarla bu topraklarda misyoner okulları kuran Genç Hristiyanlar Cemiyeti’ne aitti. 1923 yılında Cumhuriyet ilan edilir edilmez, bu misyoner cemiyetine o günkü piyasa değeri olan 52 bin lira ödendi, yani el konulmadı, parası ödendi, okul binasıyla birlikte, okula ait olan 255 dönümlük çiftlik arazisi satın alındı. İşte bu araziye, Türkiye’nin ilk köy enstitüsü kuruldu; kütüphanesi, spor salonu ve 300 öğrencilik yatakhanesi olan binaya, Türk Bayrağı çekildi. İzmir milli eğitim müdürlüğü tarafından, çevre köylerdeki zeki, pırıltılı çocuklar arasından öğrenciler seçildi. Bayındır, Menemen, Kuşadası, Bergama, Seferihisar, Urla, Karaburun, Çeşme, Ödemiş, Foça, Kemalpaşa’dan öğrenciler getirildi, Köy Enstitüleri böyle başladı. Yedi yıl içinde Türkiye’nin her yerinde açıldı, bütün coğrafyamızı kapsar hale getirildi. Gel gör ki… Demokrat Parti iktidara gelir gelmez, ne oldu biliyor musunuz? Adnan Menderes, Atatürk tarafından parası ödenerek arazisi satın alınan o Amerikan kolejinden mezun olmuştu, başbakan olur olmaz, ilk iş, Kızılçullu Köy Enstitüsü’nün binasını ve arazisini, Amerikalılara geri verdi! Amerikalılar da o araziye NATO karargahı kurdu, evet, bugün Şirinyer’deki NATO karargahı, Türkiye’nin ilk köy ensitüsünün kurulduğu yerdi.)
Köy Enstitüleri yoluna devam edebilseydi, Türkiye bugün Norveç seviyesinde olurdu, Fransa seviyesinde olurdu.
Ve dün, Köy Enstitülerinin 85’inci kuruluş yıl dönümüydü.
85 yıl sonra bakıyoruz Türkiye’ye… Tarikatları okullara sokup, sınıfların ortasına maket mezar koyup, çocukları öğretmen masasında kefenleyip, müzeye sergiye konsere tiyatroya götürmek yerine, mezarlık temizlemeye götürüyorlar, vatan hainlerinin mezar taşlarını silmeye götürüyorlar, milli eğitim bakanlığını mürit eğitim bakanlığı yapmaya çalışıyorlar, köylerde öğretmen kalmasın diye köy okullarını kapatıyorlar, köy çocukları okumasın diye taşımalı eğitimin servislerini iptal ediyorlar, tuvaletlere sabun bile koymayıp, çocukları idrar kokan sınıflara sokuyorlar, eğitim fakültesi mezunu yüzbinlerce öğretmenimizin atamasını kasten yapmayıp, liyakat sahibi on binlerce öğretmenimizi keyfi şekilde görevden alıp, pedagojik formasyonu bile olmayan imamları öğretmen yapıyorlar.
Çünkü… Köy Enstitüleri’nin mimarı kabul edilen İsmail Hakkı Tonguç, Türkiye’ye çağ atlatacak olan Köy Enstitüleri kapatıldığında ne demişti biliyor musunuz? Lütfen altını çizerek okuyun… “Demokrasinin iki çeşidi vardır” demişti, “Demokrasinin iki çeşidi vardır. Biri, zor ve gerçek olanıdır. Öbürü kolayı, oyun olanıdır. Topraksızı topraklandırmadan, işçiyi sağlama almadan, halkı esaslı eğitmeden olmaz. Birincisi, köklü değişim ister, zordur ama gerçek demokrasidir. İkincisi, sandık demokrasisidir; okuma yazma bilsin bilmesin, toprağı-işi olsun olmasın, demagojiyle serseme çevrilen ahali, elindeki kağıdı sandığa atar, böylece, kendi kendini yönetmiş sayılır. İşte bu, oyundur, kolaydır. Amerika işte bu demokrasiyi yayıyor. Biz de maalesef demokrasinin kolayını seçtik. Çok şeyler göreceğiz daha!”
Tam isabetli öngörüydü.
“Demokrasinin kolayını seçtik, çok şeyler göreceğiz daha” demişti.
İşte bugün gördüklerimiz, o göreceğimiz çok şeylerin sadece bazılarıdır.
Yurttaşlık bilinciyle hak hukuk adalet arayan gençlerimizin üstüne böylesine çullananlar, eğitimi eğitimsizleştirmek için proje liselerdeki öğretmenlere kıymaya çalışanlar… Ahaliyi koyun gibi gütmeye devam edebilmek için Köy Enstitülerini kapatan din tüccarı politikacıların, manevi mirasçılarıdır.
Source: Yılmaz Özdil
10 yıllık tedaviye 10 milyon tazminata ABB “fahiş” dedi! Köpeklerin saldırdığı Tunahan 454 gündür acı çekiyor
Ankara’da sahipsiz köpeklerin saldırısına ağır yaralanan 11 yaşındaki Tunahan’ın babası Halil Yılmaz, açtıkları 10 milyon liralık tazminat davası için “Biz fakirleşiriz, Tunahan zenginleşir’” diyen Ankara Büyükşehir yetkilisine sert cevap verdi. 2023’te yaşanan saldırıyla ilgili Keçiören Belediyesi, Ankara Büyükşehir Belediyesi (ABB) ve Ankara Valiliğine Ankara 8. İdare Mahkemesinde 10 milyon liralık manevi tazminat davası açtıklarını hatırlatan Yılmaz, Tunahan’ın tedavisinin 10 yıl süreceğini söyledi. Tunahan’ın hiç kimseye muhtaç kalmadan yaşamasının tek istekleri olduğunu dile getiren Yılmaz, oğlunun gelecek dönemde de bir dizi ameliyat geçireceğini kaydetti. ABB: TAZMİNAT MİKTARI FAHİŞ Yılmaz, şunları ifade etti: Dava sürecinde Büyükşehir Belediyemiz, ‘ Biz fakirleşiriz, Tunahan zenginleşir ’ diye bir açıklama yapmış avukatıma. Bu açıklamayı yapan kişi gelsin, sadece bir gün Tunahan’ın pansumanını yaparken nasıl acılar çektiğini, nasıl ağladığını, nasıl gözlerinin şiştiğini görsün. 454 gündür bu çocuk acı çekiyor. Ameliyatına üç ay süre verildi. Sadece pansumanı yapılırken bir gün dursunlar, bir insan olarak dayanabilirlerse, ben davamı geri çekeceğim. Öte yandan ABB savunmasında “bir hizmet kusuru veya görev ihmali” bulunmadığını savunarak istenen tazminat miktarının da fahiş olduğunu iddia etti
Source: Sevda Altunbaş