بررسی جابه‌جایی یک بنای تاریخی در ایران
به گزارش خبرنگار مهر، در تاریخ معماری ایران فقط یک بار یک بنای تاریخی از جای اصلی خود به مکان دیگری منتقل شد و آن هم کلیسای جهانی زور زور بود.
کلیسای مریم مقدس زور زور ماکو از زیباترین کلیساهای آذربایجان غربی است که در رودخانه زنگی مار در حوالی روستای بارون واقع شده است. این کلیسا که بنایی صلیبی شکل است و مانند دیگر کلیساهای ارمنی آن دوره، با سنگ‌های تراشیده شده در اندازه‌های مختلف ساخته شده است.
این کلیسا از جمله بناهای تاریخی ایران است که در فهرست آثار ملی ایران و فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده‌است؛ همچنین روستای بارون نیز به‌طور جداگانه در فهرست یونسکو جای دارد. در سال ۱۳۶۷ به دلیل آبگیری سد بارون، کلیسا با مصالح موجود عیناً به نقطه‌ای مرتفع‌تر در ۶۰۰ متری محل اصلی منتقل شد.
جابه‌جایی کلیسا حدود ۲۵ روز به طول انجامید و طی آن هر سنگ از این کلیسا برداشته شد و به مکانی ۶۰۰ متر دور تر و ۱۱۰ متر بالاتر از محل اصلی خود منتقل شد. این کلیسا بیش از ۱۲ متر ارتفاع دارد و به یک نماز خانه ساده مسیحی شبیه است.
از آنجا که برخی از قسمت‌های کلیسا تخریب شده یا در زیر خاک زیادی که در روند ساخت سد به کار رفته دفن شده است، از سنگ‌های جدید از همان نوع اما با رنگ متفاوت برای بازسازی استفاده شده است. کتیبه نصب شده بر روی دیوار کلیسا دلایل نقل مکان کلیسا را نشان می‌دهد و گواهی بر اهمیت حفظ میراث فرهنگی و تاریخی کشور است.
به همین منظور نشستی با موضوع کلیسای زور زور از جابجایی تا ثبت جهانی با حضور ابراهیم حیدری، باستان شناس و مجری جابه جایی، فرامرز تطهیر مقدم مرمتگر و پژوهشگر معماری کلیساها، بهنود گوهربین مرمتگر و سیداحمد محیط طباطبایی، رئیس ایکوم ایران برگزار خواهد شد.
این نشست روز چهارشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۳ در خانه اندیشمندان علوم انسانی برپا می‌شود و ورود عموم مردم در آن آزاد است.
Source: فاطمه کریمی
اکران و بررسی «پیانو» و «جیرفت» در مرکز گسترش
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی اثر، انیمیشن‌های «پیانو» به کارگردانی مرجان کشانی و شهاب شمسی و «جیرفت» به کارگردانی مرجان کشانی که از تولیدات مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی هستند، روز دوشنبه ۱۷ دی از ساعت ۱۵:۳۰ در سالن حقیقت مرکز گسترش به نمایش درمی‌آیند.
این اکران با حضور هنرمندان برگزار خواهد شد و پس از نمایش آثار نیز امیر سحرخیز و بابک نکویی به بررسی این ۲ اثر می‌پردازند.
«پیانو» و «جیرفت» انیمیشن‌های موفقی هستند که تا به حال جوایز بسیاری به دست آورده و به جشنواره‌های متعدد داخلی و بین‌المللی راه پیدا کرده‌اند که ازجمله آن‌ها می‌توان به ششمین دوره از جشنواره کارگردانان زن ترکیه، چهارمین دوره از جشنواره جهان هند، شانزدهمین دوره از جشنواره زوما نیجریه، پانزدهمین دوره از اوسی فیلم آمریکا، نهمین دوره از جشنواره ساند اسکرین ایتالیا، نهمین دوره از جشنواره هیومن اسکرین تونس، دومین دوره از جشنواره بلاویز کلمبیا، دهمین دوره از ۲۱۱۱۴ سربیا، سی و هفتمین دوره خیرونیا اسپانیا، پانزدهمین دوره کیندیسا رومانی، یازدهمین دوره لارته فرانسه، بیست و نهمین دوره از سانبرا استرالیا، دهمین دوره از لامپا روسیه، بیست و یکمین دوره از فلتلند آمریکا، ششمین دوره از مکفست ایتالیا، پنجمین دوره از دسینه آرژانتین، بیست و هفتمین دوره از جشنواره مارانو رگازی ایتالیا، اولین دوره از جشنواره لاسیتا ایتالیا، دومین دوره از جشنواره بنته سربیا، پانزدهمین دوره جشنواره تایم لاین ایتالیا، نود و پنجمین دوره جشنواره فیلم مسکو، دومین دوره جشنواره انیمیشن کومادوری ژاپن، شانزدهمین دوره از جشنواره تایم لاین ایتالیا، دومین دوره چنیا هندوستان، سی نهمین دوره از جشنواره الپینل اتریش و … اشاره کرد.
Source: