«جوخه» مسئله جوانان یک نسل است
به گزارش خبرگزاری مهر، ششصد و سیزدهمین برنامه از سری برنامههای سینماتک خانه هنرمندان ایران، دوشنبه اول بهمن به نمایش فیلم سینمایی «جوخه» ساخته اولیور استون (۱۹۸۶) اختصاص داشت. پس از نمایش این فیلم ۱۲۰ دقیقهای، نشست نقد و بررسی آن با حضور کورش جاهد منتقد و مترجم سینما برگزار شد. اجرای این برنامه برعهده شهرام اشرف ابیانه بود.
«جوخه» داستان مرد جوانی است که در جنگ ویتنام دچار مشکلات روحی میشود و وحشت جنگ او را در بر میگیرد…
شهرام اشرف ابیانه در این نشست گفت: شاهد فیلم نفسگیری بودیم که برای من حتی پس از چندبار دیدن همچنان قابل توجه است. الیور استون با ساخت این فیلم بیشتر به عنوان کارگردان مطرح میشود. البته تا پیش از این اثر به عنوان فیلمنامهنویس مطرح شده بود و در کارهای مهمی حضور داشت.
کورش جاهد در ادامه این نشست گفت: دانشجو که بودم، یکی از دوستانم یک فیلم ویاچاس را به من سپرد تا گیر نیفتد. آن زمان داشتن ویاچاس جرم بود. من آن فیلم را که یکی از آثار استون بود، دیدم و بسیار لذت بردم. بنابراین آن فیلم را بارها دیدم. بعد از آن بود که آثار استون را دنبال کردم. در واقع باتوجه به حال و هوای سنی که داشتم، از فیلمهای او بسیار لذت میبردم و آنها را دوست داشتم. در ایران کمتر شاهد این هستیم که درباره استون صحبت شود، زیرا از نظر برخی او قدری مشکوک است. چراکه توانسته فیلمهایی چون جیافکی را بسازد. اما چیزی که میتوان درباره فیلم «جوخه» گفت، مسئله نسل جوان است. در واقع این مسئله از جنگ ویتنام شروع و در ادامه به طور مرتبط درباره آن صحبت میشود. استون نیز در جنگ ویتنام حضور داشته و از آن تاثیر بسیاری گرفته است.
وی ادامه داد: در ابتدای فیلم جملهای درباره جهنم گفته میشود که میگوید جهنم یعنی فقدان دلیل. یعنی شما نمیدانید برای چه دلیلی کاری را انجام میدهید. این موضوع مصداق جوانهایی بوده که در جنگ ویتنام هستند اما نمیدانند برای چه میجنگند. جمله دیگری در فیلم وجود دارد که میگوید جوان! تا جوانی زندگی کن. سپس اینطور نشان داده میشود که جوانهای بسیاری در جنگ ویتنام کشته شدهاند و ما آن را میبینیم.
این منتقد سینما در ادامه بیان کرد: جنگ ویتنام باعث تحولات بسیاری در آمریکا میشود. در همین راستا فیلمهای بسیاری درباره این جنگ ساخته شده است. همچنین موسیقی راک و اعتراضی نیز بعد از این واقعه شکل گرفته است. به طور کل جامعه دگرگون شده و این دگرگونی ناشی از مسائل جنگ ویتنام و به طور کل جنگ سردی است که بین آمریکا و شوروی بود. البته روشنفکران آمریکایی مرتب به این موضوع اعتراض میکردند و میگفتند، چرا ما باید از این سر دنیا به آن سر دنیا برویم و بجنگیم؟ در واقع شاید به همین دلیل است که دیگر آمریکا بهراحتی نمیتواند مانند آن دوران تن به چنین جنگهایی بدهد.
وی همچنین با اشاره به انتقادهای برخی از منتقدان ایرانی که استون را فیلمسازی بهظاهر منتقد معرفی میکنند که با حکومت هماهنگ است، توضیح داد: ما از دید خود به مسائل آدمهای خارجی نگاه میکنیم و بعضاً قضاوت درستی نداریم. به هر حال الیور استون یک آمریکایی است و انتقادش با انتقاد ما متفاوت است. او به جنگ انتقاد دارد و این را در آثار خود نشان داده است. ما بهخاطر ممنوعیت نمایش فیلمهای خارجی، عادتهای اشتباهی در فیلم دیدن پیدا کردهایم. به عنوان مثال فقط زیرنویس را میخوانیم تا متوجه داستان اثر بشویم. در صورتی که تصاویر نیز مهم هستند.
جاهد در پایان بیان کرد: در این فیلم گوزن میبینیم؛ دلیل انتخاب گوزن در فیلم چیست؟ گوزن نماد الهه آرتمیس بوده که در اساطیر یونان باستان به عنوان ایزد بانوی شکار شناخته میشده است. انسان نیز موجودی شکارگر است. گاو نیز در اثر دیده میشود که نماد مردسالاری است. هر کدام از نمادهای نشان داده شده در فیلم، معنای خاص خود را دارند. در نهایت با توجه به این توضیحات باید بگویم که صرف نظر از اینکه آقای استون کیست و چطور این داستان را در فیلم روایت کرده، خود فیلم را بهطور مستقل میتوان تحلیل و تفسیر کرد.
Source: ندا زنگینه
«امیلیا پرز» ۵ جایزه لومیر را برد
به گزارش خبرگزای مهر به نقل از ورایتی، «امیلیا پرز» ساخته ژاک اودیار برنده بزرگ سیامین دوره جوایز لومیر فرانسه شد که معادل گلدن گلوب محسوب میشود و با رای روزنامهنگاران ۳۸ کشور جهان که در فرانسه مستقر هستند، انتخاب شدند.
در مراسمی که دیشب در پاریس برگزار شد، «امیلیا پرز» برنده ۵ جایزه بزرگ شد: بهترین فیلم، کارگردانی، فیلمنامه، بازیگر زن برای کارلا سوفیا گاسکون و موسیقی برای کامیل و کلمنت دوکول.
در این فیلم موزیکال جنایی که به به زبان اسپانیایی ساخته شده، گاسکون در نقش رهبر یک کارتل مواد مخدر بازی می کند که مرگ خود را جعل میکند و بهعنوان یک زن ترنس سعی دارد فعالیت هایش را ادامه دهد. «امیلیا پرز» از وقتی جایزه هیئت داوران جشنواره فیلم کن را برد، جوایز بینالمللی متعددی دریافت کرده و در فصل جوایز آمریکا هم پیشتاز است. این فیلم با کسب ۴ جیازه از گلدن گلوب امسال هم از همه فیلمهای دیگر جلو زد.
اودیارد کارگردان این فیلم هم با کسب جایزه بهترین کارگردان در تاریخ جوایز لومیر رکورد دار شد و برای سومین بار برنده بهترین فیلم شد. او پس از «ضربه ای که قلبم از دست داد» در سال ۲۰۰۶ و «برادر خواهران» در سال ۲۰۱۹ امسال با این فیلم جایزه بهترین فیلم را به دست آورد و برای چهارمین بار برنده بهترین کارگردانی شد که این جایزه را پس از «یک پیامبر» در سال ۲۰۱۰، «زنگار و استخوان» در سال ۲۰۱۳ و «برادر خواهران» در سال ۲۰۱۹ کسب کرد.
جایزه مهم دیگر لومیر به «داستان سلیمان» به کارگردانی بوریس لوژکین تعلق گرفت که برای ابو سنگاره جایزه بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد. او در این فیلم در نقش یک مهاجر گینهای سرگردان در خیابانهای پاریس ظاهر شده است. این فیلم نخستین بار در بخش نوعی نگاه کن به نمایش درآمد و جایزه بهترین بازیگر مرد را گرفت.
«گاو مقدس» لوئیز کوروازیه که یک وسترن معاصر است هم جایزه بهترین فیلم بلند اول یک کارگردان و جایزه بازیگر نوظهور مرد را برای کلمنت فاوو برد. وی در نقش یک مرد ۱۸ ساله که با پدر و خواهر کوچکش در مزرعه خانوادگی زندگی میکند و ناگهان با مرگ پدرش مجبور میشود به تنهایی از خواهرش و مزرعه مراقبت کند، بازی کرده است.
«پادشاهی» ساخته جولین کولونا که یک درام جنایی خانوادگی است وکه سال ۱۹۹۵ در کورسیکا اتفاق میافتد هم جایزه بهترین بازیگر زن تازه وارد را برای ژیوانا بندتی دریافت کرد. وی در این فیلم در نقش لسیا، دختر ۱۵ ساله رئیس مافیا که در حال فرار است، بازی کرده است.
جایزه بهترین مستند را «داهومی» به کارگردانی ماتی دیوپ برد. این فیلم درباره بازگرداندن گنجهای دزدیده شده توسط قدرتهای استعماری است.
جایزه بهترین انیمیشن بلند را «فلو» فیلمی مستقل از لتونی به کارگردانی گینتز زیلبالودیس برد که پیش از این در گلدن گلوب فیلمهای پرفروش آمریکایی مانند «درون بیرون ۲» و «موآنا» را پشت سر گذاشت.
جایزه بهترین فیلم بینالمللی نیز به «دانه انجیر مقدس» به کارگردانی محمد رسولاف رسید.
جایزه بهترین فیلمبرداری به نیکلاس بولدوک برای «کنت مونت کریستو» اهدا شد.
پس از جوایز لومیر فصل جوایز فرانسه با معرفی برندگان جوایز سزار که معادل اسکار است، در ۲۸ فوریه (۱۰ اسفند) ادامه می یابد.
Source: